Bang zullen ze leven (2016)

""Bang Zullen Ze Leven" eindigt met een toevallig opgenomen scène in de studio. Roos Rebergen en André Manuel hebben een soort van slappe lach. Ze hadden het gerust achterwege kunnen laten. Dat dit album met plezier gemaakt is, hoor je aan alles. In de hiphop zou je dit een mixtape noemen: snel geschreven, intuïtief, spontaan. Het mooie aan dit soort albums is de puurheid, het daarmee samenhangende nadeel dat niet elk detail klopt. Het lijkt verdorie het leven wel: je kunt niet alles hebben. Al hebben die defectjes natuurlijk hun charme. Rebergen en Manuel kennen elkaar van kinds af aan. Dat wil zeggen: vanaf haar kindertijd; hij is ruimt twintig jaar ouder. Of het verbeelding is weet ik niet, maar ik meen die lange geschiedenis te kunnen horen. Er wordt niet afgetast, het voelt door en door vertrouwd. Dat kan ook door die ouderwetse gitaarsolos komen; Tjing Tjing maakt geen mode-muziek. Dit is klassiek rocken. Er zijn poëtische vondsten en sterke melodieën in overvloed, maar dat is niet de grootste kracht. Die zit m in de contrasterende stemmen van twee wederzijdse fans. In het aantrekken en afstoten. Ruimte nemen, ruimte geven en dat feilloos aanvoelen. Ik geloof dat zoiets vriendschap heet." (Klaas Knooihuizen, Oor)