Escher; Geraedts; Keuris; Loevendie; Pijper (1995)

In de romantiek leidde de fluit een nogal teruggetrokken bestaan. Krachtiger blaasinstrumenten zoals klarinet en hoorn waren duidelijk meer in trek. In Frankrijk was het met name Debussy die zich afzette tegen het romantisch idioom en daarbij teruggreep op de toen wat minder populaire instrumenten, zoals de fluit. Wat Debussy betekende voor de fluit in het algemeen, dat betekende Willem Pijper voor de Nederlandse fluittraditie in het bijzonder. Iedere fluitist speelt zijn sonate. Ook de sonate van Rudolf Escher, zijn laatste voltooide compositie, heeft een onaantastbare status in de Nederlandse fluitliteratuur. Na de groots opgezette sonates van Pijper en Escher vormt de sonatine van Jaap Geraedts een rustpunt met mild-speelse muziek in Franse stijl. Uit de fluitwerken van Keuris blijkt diens gevoeligheid voor kleur en lijn in relatie tot blazers. Het laatste werk, "Muziek voor fluit en piano" van Theo Loevendie, is veel aardser dan de voorgaande stukken. (Bron: tekstboekje CD).