Boarding House Reach (2018)

"Gelukkig noemde Jack White zelf, tijdens een conferentie in Detroit vorig jaar, zijn nieuwe plaat al a bizarre record. Work in progress was t toen weliswaar nog, maar spoiler alert nu het eindproduct daar is, geven we m van harte gelijk. Al zijn de coördinaten, zelfs na een keer of vijf draaien, nog steeds niet helemaal helder: is dit een fuck-up van jewelste die regelrecht de boeken in kan als Whites commerciële zelfmoord? Gewoon een lekker gekke freakplaat vol doldwaze invallen? Of gaat Boarding House Reach de geschiedenis in als een van de grote Onbegrepen Meesterwerken der 21ste Eeuw? Nu waren Blunderbuss (2012) en Lazaretto (2014) ook al geen toonbeelden van coherentie (rock, blues, country, pop, soul, funk, alles kon), maar deze derde wordt ons ook nog eens aangereikt met een vette sardonische grijns: eat this. Want Boarding House Reach klinkt gewoon nog stééds als work in progress". (OOR).