Schumann (Robert; Clara) Drei Romanzen, Op. 94 e.a.w. (2003)

Revolutie! In 1848 galmde de Marseillaise door de Parijse straten. (...) Dit spook, dat al spoedig door heel Europa waarde, bereikte pas een jaar later Dresden. (...) Robert Schumann (...) had het geweld met afschuw gade geslagen, want volgens hem gingen anarchie en kunst niet samen. Vanwege diens apolitieke houding raakten Clara en Robert Schumann meer en meer geïsoleerd in het sociale leven. Ondanks deze harde tegenslagen bloeide Schumanns creativiteit, met een aantal prachtige kamermuziekwerken (...) als gevolg. Alexei Ogrintchouk (de eerste hoboïst van het Rotterdams Philharmonisch) heeft dan ook niet geschroomd een aantal van deze werken op zijn instrument te spelen, hoewel feitelijk alleen de Romanzen op. 94 voor hobo werken geschreven. De overige werken zijn het Adagio en Allegro op.70 (oorspronkelijk voor hoorn), de nrs.2-3 uit de Stücke im Volkston op.102 en de Fantasiestücke op.73. Van Clara Schumann speelt hij de Drei Romanzen op.22. (HJ, Muziekweb)