Vivaldi (2019)/ Harriet Krijgh, Amsterdam Sinfonietta, Candida Thompson

"Antonio Vivaldi toonde zich een furie wanneer het op componeren aankwam. Zo iemand die sneller schreef dan God kan lezen. Zijn nalatenschap telt ruim vijfhonderd soloconcerten, de meeste voor zijn eigen viool, maar er vloeiden ook bijna dertig celloconcerten uit zijn pen. Hij maakte ze voor de muzikaal begaafde meisjes van een Venetiaans weeshuis waar hij lesgaf. Vijf ervan sieren het nieuwe album van de Nederlandse celliste Harriet Krijgh. Verwijt dat Vivaldi vaak krijgt, betreft de eenvoud van zijn orkestbegeleiding: blokfluitist Erik Bosgraaf noemt ze treffend Tele-tubbie-tuttis. De componist legt de nadruk op de schittering van het solo-instrument. Een virtuozenvalkuil, die Krijgh vermijdt. Want Amsterdam Sinfonietta ontpopt zich tot volwaardig gesprekspartner voor de celliste. De concerten krijgen de vorm van spanningsvolle en doorgaans speelse dialogen. De innerlijke brand die Vivaldi voortdreef en waaraan hij volgens een arts ook stierf wordt hier voelbaar." (NRC)