Piano Quintet; String Quartet No. 4; Three Idylls (2009)

Bridge schreef zijn ambitieuze pianokwintet in 1905; later zou hij nog verschillende wijzigingen aanbrengen. Je hoort de romantische invloeden van Schumann en Brahms, maar ook, in de vloeiende pianopartij en in de cyclisch terugkerende thema's, het voorbeeld van Gabriel Fauré. De 'Three Idylls' droeg de componist op aan zijn toekomstige echtgenote. De tweede hiervan behoort tot zijn meest uitgevoerde muziek: Benjamin Britten, leerling en groot verdediger van Bridge, gebruikte het thema hiervan voor zijn beroemde 'Variations on a theme of Frank Bridge'. Na de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog componeerde Bridge in een heel andere, meer moderne, vrije en ritmisch ernergieke stijl. Zijn vierde strijkkwartet, dat bij momenten erg dicht bij Bartok aanleunt, is daarvan een perfect voorbeeld. Het Australische Goldner String Quartet en de Brits-Australische pianist Piers Lane vertolken deze knappe kamermuziek van Bridge beheerst en toch gloedvol, en met een fraaie samenklank en een indrukwekkende technie.