Fear Of The Dawn (2022)/ White, Jack

"‘The sun goes up / The sun goes down.’ Nee, veel dieper gaat ‘t tekstueel niet op de nieuwe Jack White, maar zolang ie daar met zelfspot mee omgaat, mag het: ‘If these words come out too simple / Please forgive my grammar.’ Fear Of The Dawn, de eerste van twee albums die White dit jaar uitbrengt (Entering Heaven Alive volgt in juli), is sowieso een plaat waarbij het brein lekker in de waakstand kan. ... Gelukkig is hier en daar nog wel ruimte voor malle uitstapjes: flarden dubreggae (in Eosophobia), een track met rapper Q-Tip van A Tribe Called Quest waarin White’s signatuur volledig zoek is (Hi De Ho) en, op het eind, een tweetal nummers (de reprise van Eosophobia en Morning, Noon, And Night) waarin we ineens diep in de jaren zestig en zeventig belanden, ergens tussen de klassieke Britse hardrockbands met hun orgels – Uriah Heep, Deep Purple – en het podium van Woodstock ter hoogte van een uit de klauwen gelopen jamsessie van Santana. Circus White is er klaar voor." (Oor)|