Viva Las Vengeance (2022)

"Meteen in de titeltrack komt hij to the point: ‘I don’t wanna be a diva, I just wanna be free / On a sofa with Sativa, living the dream.’ Joints roken en je de koning voelen, daar komt het op neer. Dezelfde giftige relatie met de stad bezingt hij in het sfeervolle Middle Of A Break Up: ‘Ecstasy, love it up until the point you sting me and I die.’ Wat opvalt: Viva Las Vengeance is minder druk en hyper dan de twee voorgaande albums die Urie zonder band maakte. Een beetje Pretty. Odd. (2008) en vooral veel Vices & Virtues (2011). Beatlesque koortjes aangevuld met Queen-achtige rock. Maar dan wel overgoten met een typisch Panic! At The Disco-sausje. Urie gaat in God Killed Rock And Roll wel full on Freddie Mercury en eigenlijk is dat best lekker. muzikaal is dit album echt vele malen interessanter dan de rest van het latere werk van Urie. Zo weet Panic! At The Disco zichzelf toch weer soort van opnieuw uit te vinden." (Oor)|