Moving On Skiffle (2023)

"Met voorganger "What’s It Gonna Take" zaaide Morrison nogal wat tweespalt onder zijn fans. Muzikaal was het een van zijn betere albums van de laatste jaren, maar het wappie-gedachtengoed in de teksten streek velen tegen de haren. Dat zal hij met "Moving On Skiffle" niet zo snel doen, want hierop keert hij terug naar de skiffleliedjes uit zijn jeugd. Niet voor het eerst trouwens. In 1998 nam hij "Skiffle Sessions" op met zijn jeugdhelden Lonnie Donegan en Chris Barber. Nu duikt hij in z'n eentje in de studio dieper in de materie. Dat doet hij met een uitstekende band en een klein gospelkoor dat de songs fraai kleurt." (OOR) "Eigenlijk net als je denkt dat dit dubbelalbum wel de helft korter had gekund, gaat hij al zoekend naar de juiste noten in Green Rocky Road meer dan 9 minuten de diepte in. Even is daar zelfs een kippenvelmoment dat "Astral Weeks" (1968) nog altijd oproept, wanneer Van Morrison samen met violist Seth Lakeman glorieus aan de duisternis ontsnapt en het hogere lijkt te vinden." (Volkskrant)