Folkocracy (2023)

"Toen we met Rufus Wainwright spraken over zijn laatste album "Unfollow The Rules", sprak de enigmatische singer-songwriter (verschanst in de bibliotheek van zijn huis, in een badjas) over het omarmen van zijn geadopteerde thuis Laurel Canyon en de invloed daarvan op zijn muzikale ontwikkeling. De Canyon, legde hij uit, zat in zijn bloed: zijn ouders waren allebei nauw verbonden met de folkscene van de jaren 60 die zich concentreerde in het heuvelachtige, afgelegen, afgelegen gebied van Los Angeles. De decadente, hedonistische Rufus die als twintiger en dertiger al het bacchanale aanbod van New York City consumeerde, trok naar het westen, groeide op, liet een baard staan en kalmeerde. Nu, met "Folkocracy", heeft hij misschien wel het beste album uit zijn carrière gemaakt. Hoewel dit voor het grootste deel een viering is van de 'folkocracy's' van andere artiesten, is Wainwright zich goed bewust van zijn eigen plaats binnen dit alles." (Clash Music; waardering 9/10)