The Skies, They Shift Like Chords (2023)

"Als de wereld om ons heen in de brand lijkt te staan, zijn er gelukkig altijd nog mensen als Roger Eno, die de vlammen wat proberen te doven. Eno legt zich, net als zijn broer Brian, al een leven lang toe op kalmerende muziek: van die lange, traag door de tijd glijdende noten die de luisteraar het gevoel moeten geven dat de dingen komen en gaan. En dat er ook iets als tijdloosheid bestaat, waarin alles goed blijft. Eno geeft op zijn album The Skies, They Shift Like Chords ook het idee dat de tijd wat heeft stilgestaan. Zijn piano- en keyboardnoten zijn soms nog dezelfde als die op zijn prachtige album Voices uit 1985. Dat betekent vooral dat ze ruim de tijd krijgen om te resoneren. Dat Eno daarna nog komt met een werkstuk genaamd Japanese Rain Garden is ook niet opmerkelijk. Toch is ook dit meditatiestuk subliem in alle eenvoud, dankzij het organische samengaan van een basklarinet, weer die troostende piano en door een regensluier aanwaaiende stemmen." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)