Three Bells (2024)

"Ty Segall hield zich een jaartje rustig, maar dan krijg je ook wat. Het vijftien songs tellende "Three Bells" duurt ruim een uur en is muzikaal ambitieus te noemen. De garagerocker – eigenlijk dekt dat de lading allang niet meer – uit San Francisco flirt al jaren met progressieve rock en protopunk en -metal uit pakweg 1969, en dat doet hij nu een heel album lang. Plaatopener "The Bell" begint als een akoestische folksong maar versnelt al snel, waarna er meerdere songsecties vol tempowisselingen, hinkstapritmes en miniatuur-gitaarriffjes volgen. In het rond een bezwerende gitaarmelodie opgetrokken "Void" voegt hij daar nog een stukje jazzrock aan toe, terwijl de onheilspellende sfeer en sound van de tragere tweede helft wel aan "I Want You" van The Beatles doet denken. Van het zompig groovende Eggman wordt halverwege de afspeelsnelheid vertraagd, waardoor de tekst nog wat luguberder wordt (‘You sit and rot, your mind with thoughts’)." (OOR)