Twee voormalige verzetsstrijders uit het communistische Polen krijgen als politici onenigheid over de toetreding van Albanië tot de EU. Op een cruiseschip waar alle regeringsleiders van de Balkanstaten en vertegenwoordigers van de Europese Unie samenkomen, ontmoeten zij elkaar weer.
Een lijvige (621 blz.), schertsende politieke roman over de Europese Unie, de balkan en een reis op een cruiseschip. Het verhaal volgt twee voormalige verzetsstrijders uit de Poolse ondergrondse strijd tegen het communisme, Mateusz en Adam. Mateusz wordt na de val van het communisme premier van Polen, terwijl Adam carrière maakt bij de Europese Commissie in Brussel. Wanneer Mateusz probeert te voorkomen dat Albanië lid wordt van de EU, krijgen ze onenigheid. Ze ontmoeten elkaar weer op een Albanees cruiseschip waar alle regeringsleiders van de Balkanstaten en vertegenwoordigers van de EU ook zijn. In lichtvoetige stijl geschreven. Met kaarten. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Robert Menasse (Wenen, 1954) is een wereldberoemde Oostenrijkse schrijver, vertaler en essayist. Zijn werk wordt in meer dan twintig landen uitgegeven en won vele literaire prijzen, zoals de Carl Zuckmayer Medal, de Chevalier des Arts et des Lettres en de Erich Fried Prize. 'De uitbreiding' werd bekroond met de Prix du Livre Européen en de Bruno-Kreisky-Preis voor het beste politieke boek.
Nederlands | 9789029550529 | 621 pagina's
| Titel | De uitbreiding : roman |
| Auteur | Robert Menasse |
| Secundaire auteur | Wil Boesten |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Uitgeverij De Arbeiderspers, [2024] |
| Overige gegevens | 621 pagina's - kaarten - 22 cm |
| Annotatie | Vertaling van: Die Erweiterung. - Suhrkamp Verlag Berlin, 2022 |
| ISBN | 9789029550529 |
| PPN | 439092094 |
| Genre | politieke roman - humoristische roman |
| Thematrefwoord | Europese politiek ; Cruiseschepen |
| Taal | Nederlands |
Aan de hand van het handelen van Martin Susman, ambtenaar op de afdeling Cultuur van de EU die het 50-jarig jubileum van de Europese Commissie moet organiseren, wordt niet zonder ironie getoond hoe het persoonlijke en het politieke onvermijdelijk met elkaar verweven zijn in het Brusselse ambtenarenapparaat.
