Playing (2009)

"Op Playing gaat toetsenist Bugge Wesseltoft verder op het pad dat hij insloeg op voorganger IM uit 2007. Dat betekent weer solo pianospel, uitgebreid met effecten en gesamplede percussie en vocalen. Een verschil met de voorganger is dat Wesseltoft op Playing vrijwel alleen de akoestische vleugel beroert. Slechts in de track Dreaming zijn wat synthesizerklanken te horen; de Rhodes-piano schittert volledig in afwezigheid. Gelukkig weet de Noor veel meer afwisselende klanken uit de vleugel te halen dan de gemiddelde pianist, door hem ook te gebruiken als slag- en tokkelinstrument. Met behulp van sampler en delay geeft hij zo de overbekende standard Take Five een originele dub-benadering. Toch zijn de meest opvallende stukken op Playing die waarin Wesseltoft op conventionele wijze piano speelt, bijvoorbeeld het bijna twintig minuten durende en zeer contemplatieve Talking To Myself en het gospelachtige Many Rivers To Cross." (Muziekweb)