Odyssey (2024)

"De Britse tenorsaxofonist Nubya Garcia pakt de zaken op haar tweede album "Odyssey" nog ambitieuzer aan dan op haar vier jaar geleden verschenen debuutalbum "The Source". Wist ze daarop al invloeden uit reggae en soul in haar jazzcomposities te verwerken, op "Odyssey" leeft ze zich ook uit als componist van bloemrijke strijkersarrangementen. Esperanza Spalding mag het veelzijdige album openen met het intens gezongen "Dawn". Meteen weet je dat Garcia niet voor de gemakkelijkste weg heeft gekozen. De composities zijn complex en drijven minder op het machtige geluid van haar tenorsax. Het fraaist is "Clarity". In deze bluescompositie hoor je het best dat Garcia niet alleen prachtige strijkersarrangementen is gaan schrijven, maar dat haar spel weer voller en rijper is geworden. Neem nu het gemak waarmee ze reggaebaslijnen verbindt met jazzakkoorden in "Triumphance". Hooguit een grootheid als Kamasi Washington komt zo gemakkelijk weg met dergelijk eclecticisme." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)