"Het is verleidelijk. Die bandnaam nodigt uit om na het horen van album nummer twee te concluderen dat de voorgevel, inclusief erker, met de grond gelijk gemaakt is. Tot de fundering toch, want die bleef in stand en werd zelfs versterkt. Sloper is weliswaar nog altijd een rockband voor de relatief klassieke rockfan, maar de songs zijn wel degelijk anders, luchtiger ook. Ze grooven meer, de titelsong bezit het type funk dat positief op de heupen werkt en in het hier nog wat op zichzelf staande "Therapy" horen we zowaar een sterk soulnummer met Motown-riffje én hitpotentie. "Eye Of No Return" en "The Last Time" zouden daarentegen niet misstaan hebben op een van de eerste drie albums van Triggerfinger. Conclusie: even wennen, prima zanger opnieuw, metamorfose geslaagd." (OOR)
