Cunningham Bird (2024)

"Zanger/violist Andrew Bird en Madison Cunningham wagen zich op "Cunningham Bird" aan hun eigen interpretatie van de plaat "Buckingham Nicks" (1973). De eigentijdse uitvoering van opener "Crying In The Night" zet wat dat betreft meteen de toon. Birds viool krijgt een grote rol en neigt nogal eens naar de donkerte, al geeft die Stephanie soms een licht en dan weer een melancholisch randje. "Don’t Let Me Down Again" heeft eenzelfde energie als het oorspronkelijke liedje, door het stuwende spel van de ritmesectie. Dat is ook zo in "Lola My Love", met een subtiele gitaar en de hoge ooh’s in het refrein. Het ontroerende "Long Distance Winner" kent mooie samenzang en Bird brengt het nummer met zijn viool naar een hoogtepunt om het vervolgens zachtjes te laten landen. De versie van "Frozen Love" is even ingetogen als spannend. Bird en Cunningham blijven dicht bij zichzelf, zonder zelfs maar te neigen naar een imitatie, en juist dat maakt van "Cunningham Bird" een zeer geslaagde exercitie." (OOR)