Nest (2019)

“De excentrieke stijl die de band bracht op het debuut, wordt ook op deze opvolger "Nest" doorgezet. Stoïcijns doet Brutus vooral waar het zelf zin in heeft. Zo vertikt de band het om te vervallen in dezelfde punk akkoordjes. Sterker nog, de lagere regionen van de gitaarhals worden zo goed als niet aangeraakt. In plaats daarvan wordt het muzikale spectrum ingekleurd door hoekige riedeltjes en stuiterende baslijnen. Een album zonder toeters en bellen, dat slechts één sound kent en daar vrijwel niet vanaf wijkt. Dit is een band met visie en die buldert van het zelfvertrouwen."Nest" bevat geen synth geneuzel of elektronische liflafjes, want het heeft het niet nodig. Nee, dit zijn een paar gitaren, versterkers, een drumkit en een set belachelijk goede songs. En natuurlijk is er die onweerstaanbare stem: de kers op een toch al belachelijke lekkere taart. Dit album is eigenzinnig, excentriek en barst van de creativiteit. Jaarlijst materiaal? Waarschijnlijk. Verplichte kost? Absoluut.” (Zware Metalen)