Graad 4
De eigenzinnige William Walton (1902-1983), staat een beetje tussen Vaughan Williams en Benjamin Britten in. Deze Britse componist wist in de jaren '20 en '30 het gratis inwonen bij gefortuneerde landgenoten tot een ware kunst te verheffen terwijl hij een paar originele muziekwerken schreef die behoren tot de meest kenmerkende uit die periode. Façade op teksten van Edith Sitwell is daarvan het bekendste gebleven. Walton schreef concerten (bekend zijn zijn vioolconcert, celloconcert en altvioolconcert), opera's en diverse orkestwerken en een paar beroemde filmsoundtracks. Aanvankelijk werd hij bestempeld als een vreemde modernist, maar dat is ondertussen wel bijgetrokken. Hij wordt nu gezien als een expresieve lyrische componist die het oude en het nieuwe op speelse wijze wist te verbinden. Deze sonate voor viool en piano stamt uit 1950. Walton schreef het als dank voor de violist Menuhin wiens vrouw betaalde voor de medische zorg van Alice Winborne, een beschermvouwe van de kunsten die veel goeds had gedaan voor Walton. Dit is een nieuw gereviseerde uitgave. Graad 4.36 + 19 blz. Oxford University Press.\nViool en piano.\n1 partij\nRedactie
Onbekend
| Titel | Sonata for violin and piano |
| Auteur | William Walton |
| Secundaire auteur | Hugh MacDonald |
| Type materiaal | Bladmuziek |
| Editie | Rev. ed; |
| Uitgave | OxfordOxford University Press, cop. 2009 |
| Overige gegevens | 1 partituur (36 p.) - 1 partij |
| Annotatie | Oorspr. uitg. (bew. door Yehudi Menuhin): 1950. - Voor viool en piano. |
| PPN | 32656909X |
| Taal | Onbekend |
