Graad 5
Murail (Frankrijk 1947) is in eigen land een gerenommeerd en vooral vernieuwend componist. Op 24-jarige leeftijd ontving hij als leerling van Messiaen al de prestigieuze Prix de Rome. Murail wordt geassocieerd met de spectrale compositietechniek, die gebruik maakt van de fundamentele eigenschappen van geluid als basis voor harmonie. In deze compositie (Gebieden van de vergetelheid) uit 1977 gaat Murial uit van de piano als een instrument waarbij geluid het resultaat is van onderling resonerende groepen snaren. Dit in tegenstelling tot de meer gangbare opvatting de piano te zien als percussie-instrument door hamertjes die tegen de snaren slaan. Wordt er dan niet "gewoon" gespeeld in dit stuk? Jawel, het resonanseffect komt onder andere voort uit het ingedrukt laten van begin tot eind van het sustain pedaal. Dit extra (3e pedaal) laat een eenmaal ontstane klank doorklinken tot het pedaal weer vrij gelaten wordt. Zo blijven al die klanken ergens bestaan, behoed voor het vergeten. De notatie is in handschrift van de componist, redelijk leesbaar. Een stuk dat bij iedere pianist verschillend zal klinken door zijn of haar reactie op de ontwikkelende klank. Terughoudend of sterk, vrij of meer gebonden. Graad 5. 37 blz. Editions Musicales Transatlantiques ETR001482.\nPiano.\nRedactie
Onbekend
| Titel | Territoires de l'oubli : pour piano |
| Auteur | Tristan Murail |
| Type materiaal | Bladmuziek |
| Uitgave | ParisEditions Musicales Transatlantiques, [2010] |
| Overige gegevens | 37 p - 36 cm |
| Annotatie | Oorspr. uitg.: 1978. |
| PPN | 329345397 |
| Taal | Onbekend |
