Graad 4-5
De vijf cellosonates van Beethoven behoren niet alleen tot de canon van de belangrijkste kamermuziek uit de 19e eeuw, het zijn ook de eerste cellosonates van het nieuwe type: een muzikale dialoog tussen twee gelijkwaardige instrumenten in tegenstelling tot een verdeling van melodie (cello) en begeleiding (piano), die daarvoor de regel was. In deze nieuwe Urtext zijn ze allemaal opgenomen en volgens de laatste musicologische inzichten genoteerd. De muziek van Beethoven wordt grofweg ingedeeld in drie periodes: vroeg, midden en laat. Deze sonates vertegenwoordigen alle periodes. Opus 5 bestaat uit twee vroege stukken, waarin de regels van Mozart en Haydn nog goed herkenbaar zijn. Opus 69 toont hoe Beethoven zijn eigen ideeën ontwikkelt en de romantische denkbeelden verwerkt. Dit is de meestgespeelde van het stel. De twee sonates van opus 102 illustreren de omslag tot verregaand complexe en abstracte structuren, die een hoogtepunt vinden in zijn laatste strijkkwartetten. Deze nieuwe urtext-editie bevat twee cellopartijen. Een schone, zonder speelaanwijzingen en een betekende (met streken, vingerzettingen etc.).\nCello en piano.\n2 partijen\nRedactie
Onbekend
| Titel | Sonaten für Klavier und Violoncello |
| Auteur | Ludwig van Beethoven |
| Secundaire auteur | Jens Dufner ; Ian Fountain ; David Geringas |
| Type materiaal | Bladmuziek |
| Uitgave | MünchenHenle, cop. 2009 |
| Overige gegevens | 1 partituur (XII,167 p.) - 2 partijen |
| Annotatie | Urtext ed. - Voorwoord in het Duits, Engels en Frans van Jens Dufner. - Kritisch commentaar in het Duits en Engels. - Voor cello en piano. |
| PPN | 318901099 |
| Taal | Onbekend |
