Graad 4-5
Rachmaninovs cellosonate op. 19 stamt uit 1901. Zoals gebruikelijk in die tijd bestaat de sonate uit vier delen. Rachmaninov vond dat de cello en piano gelijkwaardig aan elkaar waren en noemde het werk dan ook liever een sonate voor cello en piano, dan een cellosonate. Na de première begon de sonate aan een zegetocht, maar deze werd snel overschaduwd door het nog veel grotere succes van het tweede pianoconcert. Voor cellisten behoort dit werk tot de kern van de celloliteratuur, maar niet heel veel cellisten kunnen het goed uitvoeren. De half uur durende sonate is nogal aan de moeilijke kant. Deze uitgave staat onder de ervaren redactie van Emilio Colón (1967), een leerling van de wereldberoemde cellist Janos Starker. Graad 4-5. 69 + 13 blz. Masters Music M 4111.\nCello en piano.\n1 partij\nRedactie
Onbekend
| Titel | Sonata in G minor : for violoncello and piano : op. 19 |
| Auteur | Sergej Rachmaninov |
| Secundaire auteur | Emilio Colón |
| Type materiaal | Bladmuziek |
| Uitgave | [S.l.]Ludwig Masters Publications, cop. 2008 |
| Overige gegevens | 1 partituur (69 p.) - 1 partij |
| Annotatie | Voor cello en piano. |
| PPN | 328989096 |
| Taal | Onbekend |
