1849 was een productief jaar voor Schumann, zowel in aantal als in variatie van composities. Er ontstonden werken voor koor, piano, orkest, en verschillende instrumenten met pianobegeleiding. Schumann zet in een paar van die stukken de relatief nieuwe ventielhoorn in. Zo ook in het Adagio en allegro voor hoorn en piano, bedoeld als aardige speelmuziek voor de groeiende groep amateurs, maar in de praktijk alleen weggelegd voor een niveau vanaf semi-professional. Het stuk is gebaseerd op een melodie met halve tonen (wat de ventielhoorn nu kon bewerkstellingen). In het rondo van het Allegro vliegen de tonen over het complete bereik van het instrument. Schumann zelfs maakte ook versies voor viool en cello, maar dit is de Urtext van de oorspronkelijke compositie. Graad 4. 20 + 4 blz. Henle 1023.
DuitsEngelsFrans
| Titel | Adagio und allegro Opus 70 [BLADMUZIEK] : für Klavier und Horn |
| Auteur | Robert Schumann |
| Secundaire auteur | Ernst Herttrich ; Klaus Schilde |
| Type materiaal | Bladmuziek |
| Uitgave | MünchenHenle, cop. 2011 |
| Overige gegevens | 1 partituur (V, 20 p.) - muz - 1 partij |
| Annotatie | Voor hoorn en piano - Urtext ed. - Voorwoord in Duits, Engels en Frans. - Kritisch commentaar in Duits en Engels |
| PPN | 340376481 |
| Taal | DuitsEngelsFrans |
