Kritisch pleidooi tegen religie en religiositeit als basis voor beleid in het publieke domein, en voor een seculier staat.
De gereformeerde theoloog Kuitert (emeritus VU) reageert met dit essay op het WRR-rapport 'Geloven in het publieke domein' (2006) en de trend religie terug te halen in het publieke domein. Zijn stelling is dat veel mensen religiositeit bedoelen als ze religie zeggen. Beide zijn echter volgens hem geen basis voor beleid: religie te dwingend, religiositeit te individueel. Na dit uitstekende punt beschrijft hij hoe godsdienst en cultuur bij religies samenvallen, terwijl in Europa de twee uit elkaar getrokken zijn. Dan richt hij zijn pijlen op de islam, een godsdienst die de twee volgens hem niet kan scheiden. Hij spreekt echter te algemeen en ongenuanceerd over de islam om te overtuigen (ook over de rooms-katholieke kerk is hij weinig positief). In het tweede deel herhaalt hij dit punt en pleit hij er uitgebreid voor religie niet in de publieke ruimte te halen: de staat moet seculier blijven. De toon van het boek is wat zuur en somber, de stijl daardoor niet vlot. Opvallend is dat hij alleen zijn eigen werken citeert.\nBekende auteur, actueel thema, sterk punt; het boek is helaas wat zuur en somber.\nDr. E. Sengers
Nederlands | 9789025959418
| Titel | 'Dat moet ik van mijn geloof' : godsdienst als troublemaker in het publieke domein |
| Auteur | H.M Kuitert |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | KampenTen Have, cop. 2008 |
| Overige gegevens | 159 p - 22 cm |
| Annotatie | Met lit. opg. |
| ISBN | 9789025959418 |
| PPN | 314792430 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Godsdienstsociologie ; Religie ; Nederland ; Maatschappijkritiek |
