Een man is zo geobsedeerd door het dementeringsproces van zijn moeder dat ook zijn leven volkomen in het teken van die ziekte komt te staan.
De eerste impuls om dit verhaal te vertellen was dat de zoon de herinnering aan zijn moeder, toen ze nog schilderde en bier dronk, wil redden van haar overlijden. Het verhaal gaat over haar geestelijke aftakeling, van nabij gezien, stap voor stap. Tegelijk is het een poging - Ignatieff (1947) is niet alleen schrijver, maar ook wetenschapper - de ziekte in een groter verband te vatten: hoe lang blijft iemand nog mens als hij zijn eigen herinneringen niet meer bezit? Wat als iemand, de moeder, haar lijden geen vorm kan geven, dwz. betekenis, wat iets anders is dan zin. Wat als het 'ik' verdwenen lijkt? Het zijn existentiële vragen die na de dood van zijn moeder destructieve krachten in de schrijver zelf losmaken. Zelfs dan bewaart Ignatieff een evenwicht tussen aandacht voor details en analytische bespiegeling. Daarin vertonen zijn reacties duidelijke verschillen met die van zijn broer, de hersenchirurg. En dan blijkt weer eens hoe veelzijdig het instrument van de literatuur kan zijn.\nVerschijnt januari 2009.\nGLB\nRedactie
Nederlands | 9789046305010
| Titel | Reis naar het ongerijmde |
| Auteur | Michael Ignatieff |
| Secundaire auteur | Eric van Domburg Scipio |
| Type materiaal | Grote Letter Boek |
| Uitgave | Den HaagStichting Uitgeverij XL, cop. 2009 |
| Overige gegevens | 296 p - 23 cm |
| Annotatie | Oorspr. Nederlandse uitg.: Amsterdam [etc.] : Contact, 1994. - Met grote letter gedrukt. - Vert. van: Scar tissue. - London : Chatto & Windus, 1993. |
| ISBN | 9789046305010 |
| PPN | 310604362 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Dementie ; Moeder-zoon relatie |
