Possession (2025)

""Three Bells" verraste met de zwaarste protopunk en progrock die Segall ooit opnam. Op "Possession" bevinden we ons muzikaal wederom voornamelijk in de periode 1968-1972, maar nu door orkestrale westcoastpop en -rock, die toch ook vol met proggy wendingen zit. Segall vindt zichzelf nooit opnieuw uit, toch maakte hij niet eerder een album als "Possession". Het geheel klinkt laagdrempelig door de sterke melodieën en frisse vintage productie – dat laatste lijkt een tegenstelling die Ty Segall-fans begrijpen. Het zomerse "Buildings" wordt rond een prettig Fender Rhodes-motiefje opgebouwd, "Skirts Of Heaven" is een leuke powerpopsong met blazers en in het jachtige "Alive" spelen strijkers hectische rockriffs. Segall liet de teksten grotendeels schrijven door filmmaker Matt Yoka, de poëtische storytelling is nogal anders dan de hart-op-de-tong-stijl van Segall, maar past wel bij de muziek en het tijdsbeeld dat Segall met "Possession" oproept. Ik reken ‘m gewoon weer goed." (OOR)