J'ai quinze ans et je ne veux pas mourir, suivi de Il n'est pas si facile de vivre (février 2015)/ Christine Arnothy

Recensie

De vijftienjarige Christine leeft drie maanden met haar ouders en andere mensen in een schuilkelder in Boedapest tijdens het beleg van de stad door de Russen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Midden tussen het oorlogsgeweld van Duitsers en Russen kent deze gemeenschap alleen nog de duisternis, ellende, honger en angst. In het tweede gedeelte, 'Il n'est pas si facile de vivre', vlucht Christine drie jaar later met haar ouders vanuit Hongarije naar Oostenrijk. Na een barre reis wil ze daar niet blijven maar gaat ze naar Parijs, waar ze een andere harde wereld ontdekt. Van het ene baantje naar het andere trekkend, probeert ze in haar levensonderhoud te voorzien. De vriendschap met een jonge landgenoot, hun huwelijk, de geboorte van hun dochter en vooral de wil tot schrijven houden haar op de been. In deze periode ontstaat haar eerste roman. Op zeer gevoelige wijze zijn de wrede ervaringen van geweld en verbanning weergegeven. Het geheel is aangrijpend in soberheid en oprechtheid. De eerste druk in Frankrijk in 1954 verwierf 'Le grand Prix Vérité', het boek werd in korte tijd wereldberoemd werd meermaals herdrukt en verscheen in vele talen. Arnothy (Boedapest 1930) woont in Parijs. Normale druk; krappe marge.

Specificaties

Frans | 9782253003229 | 285 pagina's

Relaties/Serie

Boek

Le livre de poche (1931-...)

vol. 2375

Uitgeleend

Frans