Antidepressants (2025)

"De ‘big four’ van jaren negentig britpop zijn Oasis, Blur, Pulp en het inmiddels minder bekende Suede. Toch begon de hype bij die laatste band. Suede overtuigde platenlabels ervan om verder te kijken dan grunge en plaveide zo de weg voor andere britpopbands. Op dit tiende album lijkt Suede zijn inspiratie te halen uit de postpunk en gothicrock van eind jaren 70, begin jaren 80. Gitarist Richard Oakes schittert met vlijmscherpe en onheilspellende riffs die doen denken aan John McGeoch in zijn tijd bij Magazine en Siouxsie and the Banshees. Zanger Brett Anderson zingt onder meer over zijn angsten in het moderne leven ("Disintegrate"), de hang naar connectie in een verdeelde wereld ("Dancing With The Europeans") en medicatie voor mentale gezondheid ("Antidepressants", "Trance State"). Zijn karakteristieke stem is groots, melancholisch en heeft een sprankje hoop in zich, à la een jonge Bono. "Antidepressants" is sterk, verrassend consistent en hét bewijs dat Suede nog steeds een relevante band is." (Het Parool)