Nobody Knows (2013)

"De nummers op Nobody verdelen hun invloeden tussen ouderwetse blues en indieballads, vol met de klanken van klokkenspellen en warme, statische ambient. De modi verschillen niet zoveel. Bluesballads kunnen, net als indiebiechtliedjes, bijna bedreigend intiem zijn, als een kooi gebouwd op basis van de gevoelens van de zanger, ontworpen om de luisteraar op te sluiten en vast te houden. Delen van Nobody – net als delen van Acousmatic Sorcery – imiteren zenuwinzinkingen, seksuele razernij en andere toestanden van ongemakkelijk verhoogd bewustzijn, maar dat is juist de bedoeling: als geboren verleider is het Beal's routine om zijn luisteraars mee te lokken naar duistere plekken, zijn ogen neer te slaan, met een sleutel te rinkelen en te grijnzen." (Pitchfork)