Gedichten.
Nee, de dichter Leo Vroman is bepaald nog niet dood. Het lijkt er de laatste, zeg, twintig jaar zelfs wel op dat hij aan een tweede, versneld en verrijkt, dichtersleven is begonnen in het aangezicht van de naderende en onafwendbare dood. Ouderdom en dood waren altijd al Vromans biologisch gefundeerde levenskwesties, steevast verbonden met de liefde, niet alleen voor zijn Tineke, maar ook voor alles wat bestaat, leeft en dus ook sterft. Zijn poëzie is gewijd aan zijn levens- en stervensopvatting: niets gaat verloren in het Systeem, dat hij via zijn Psalmen telkens aanroept, als een God, en alles heeft zoals het gaat zijn natuurlijke of natuurkundig voorbestemde rol. Deze volle ouderdomsbundel, die bijna hamerend de komende verdwijning als onderwerp heeft, is indrukwekkend, juist in zijn afwisseling van lichte en ernstige benadering van de dood. Vroman beschouwt het dichten zelf als een vorm van eigen stervensbegeleiding, waardoor zijn bundel aanknopingspunten biedt voor iedereen, aangezien wij allemaal ons verdwijnen onder ogen moeten zien. "Nee ik wil niet leven met de dood / maar nog levend blijven leven, / zoals wij, liefste, nu nog even / warm zijn en nog even bloot". Dat kan niemand anders dan Vroman, zo, zeggen. Honderd bladzijden ultieme poëzie.
Nederlands | 9789021434148
| Titel | Nee, nog niet dood |
| Auteur | Leo Vroman |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam [etc.] : Querido, 2008 |
| Overige gegevens | 107 p - 21 cm |
| ISBN | 9789021434148 |
| PPN | 306668378 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Vroman |
