Portret van de New Yorkse No Wave en Underground muziekscene in de tweede helft van de jaren '70. De pure punk kwam uit Engeland, maar in Amerika was er een soortgelijke tegenbeweging. Bij de muziek, die vaak klonk als 'crashende auto's', ging het niet zozeer om de techniek als wel om nieuwe ideeën. Geschreven door ervaringsdeskundigen Moore (een van de oprichters van Sonic Youth) en Coley (muziekjournalist). Zij interviewden de mensen en bands die het centrum van de scene vormden, onder wie James Chance, Lydia Lunch en Glenn Branca. Hun bands (DNA, Teenage Jesus) zijn in Nederland vrijwel onopgemerkt gebleven. Maar met hen komen ook de verhalen over bekende musici die in deze kringen verkeerden zoals Arto Lindsay, David Byrne, Debbie Harry, Brian Eno en Iggy Pop. Hierdoor wordt het boek interessant voor een iets bredere groep. Tjokvol zwart-witfoto's waar de 'no future' van afstraalt. Veel shabby chique portretten, kleinschalige optredens in havenloze gebouwen, drank en sigaretten. Mooi (Engelstalig) document over een korte, heftige tijd. Voor een kleine, ingevoerde groep lezers. Met indexen op naam en locaties.
Engels | 9780810995437
| Titel | No wave : post-punk, underground, New York, 1976-1980 |
| Auteur | Thurston Moore ; Byron Coley |
| Secundaire auteur | Tamar Brazis |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | New York : Abrams, cop. 2008 |
| Overige gegevens | 143 p - ill - 21 cm |
| ISBN | 9780810995437 |
| PPN | 314420908 |
| Rubriekscode | 785.72 |
| Taal | Engels |
| Onderwerp algemeen | Undergroundbeweging; New York (stad); 1976-1980 |
