Gedichten over dementie.
In deze dichtbundel geeft Peter Swanborn in 37 gedichten een beeld van wat dementie met een moeder en haar omgeving doet. De bundel begint met: 'Laat op de avond schuifelt ze / door haar kamer, zoekt kranten / bij elkaar, gaat zitten, loopt rond.' En eindigt: 'Ze slaapt. De kamer stil en warm. / Ik denk aan vroeger, het goede dat was, / het moeilijke dat bleef, en weet niet goed // wie van wie een zegen wil.' De bundel is in drie delen onderverdeeld, waarin de diverse stadia van dementie worden beschreven: het besef dat je hersenen niet (goed) meer werken, het ronddwalen, het niet meer herkennen van je kinderen en zo verder - voor de steeds grotere groep mensen die dat zelf in hun omgeving ervaren, zeer herkenbaar. Swanborn heeft dit treffend, zonder sentimentaliteit en zonder opsmuk in aansprekende poëzie vervat. Op het omslag zwemt een vis: 'Ik sta op de gang voor het raam / en zie hoe ze rusteloos draait / en keert in haar zwart aquarium.' De tweede bundel van Peter Swanborn (1963); hij is naast dichter en tekstschrijver, literair medewerker van de Volkskrant.
Nederlands | 9789057592997
| Titel | Tot ook ik verwaai |
| Auteur | Peter Swanborn |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Podium, cop. 2009 |
| Overige gegevens | 49 p - 23 cm |
| ISBN | 9789057592997 |
| PPN | 318897520 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Dementie; Gedichten |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Dementie |
