Gedichten over het verwerken van het verlies van de partner.
In 2008 overleed de vrouw van Boskma aan borstkanker. Twee maanden later ontsnapte hem een eerste gedicht aan zijn dode geliefde. Een grote stroom volgde. Hij componeerde daaruit een omvangrijke bundel, met recht 'Doodsbloei' genoemd. In drie afdelingen doorloopt Boskma de terneergeslagenheid en euforie van de rouw tot ''dit werk'' klaar is, in het besef dat het gemis blijft. In drie epilogen richt hij zich al dan niet ironisch tot zijn lezeressen want de ''zwoele kanten van de rouw / passen het best bij hun wezen''. Doodsbloei verwart. Boskma speelt met de poëzietraditie van de gestorven geliefde, van Dante tot Achterberg. Hij is zich hyperbewust van dat spel en trekt provocerend en met zelfspot bordkartonnen onderwerelddecors op. Hij schrijft sonnetten, maar laat ze regelmatig slordig uit hun vorm lopen en afgesleten rijmen. Daartussen zijn schitterende verzen geweven over wanhopige zwerftochten door de duinen van zijn woonplaats waar hij de as van zijn geliefde verstrooide. Die schittering gecombineerd met de door rouw afgedwongen gedichtenovervloed leidt tot een aangrijpend resultaat.
Nederlands | 9789044616514
| Titel | Doodsbloei : gedichten |
| Auteur | Pieter Boskma |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam : Prometheus, 2010 |
| Overige gegevens | 283 p - 22 cm |
| ISBN | 9789044616514 |
| PPN | 325831572 |
| Rubriekscode | Nederlands 875 |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Rouwproces; Gedichten |
| PIM Rubriek |  Gedichten en Versjes |
| PIM Trefwoord | Rouwproces |
