Persoonlijke geschiedenis van een deels joodse familie waarbinnen veel geadopteerde kinderen opgroeiden, tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog.
Als de moeder van Judith ziek wordt, vertrouwt zij haar brieven van vroeger toe. Judith belandt door gesprekken met haar opa en tante in een ontdekkingsreis in de familiegeschiedenis. Er komen verhalen naar voren die eerder nooit openlijk werden besproken. Zo is de familie deels joods en in de oorlog ondergedoken, in kampen terecht gekomen en deels vermoord. Zelf staat Judith op het punt om een kind te adopteren. Daar waar zij dacht een geheel eigen weg in te slaan, blijkt bij nadere studie dat het binnen de familie veel meer voorkwam dat kinderen niet door de natuurlijke ouders opgevoed werden. Een boek dat op fijngevoelige wijze inzicht biedt in de familiegeschiedenis in oorlogstijd en in het heden. De dwarsverbanden zijn prachtig en de toon van het boek is fijngevoelig en scherp. Een autobiografisch boek met foto's, deels in kleur. Achterin een bronvermelding en een lijstje van aanbevolen boeken over de Tweede Wereldoorlog.
Nederlands | 9789026322969
Titel | De vrouw die zegt dat ze mijn moeder is : een familiegeschiedenis |
Auteur | Judith Uyterlinde |
Type materiaal | Boek |
Uitgave | Amsterdam : Ambo, cop. 2010 |
Overige gegevens | 239 p., [16] p. pl - ill - 23 cm |
Annotatie | Met lit. opg |
ISBN | 9789026322969 |
PPN | 325753903 |
Rubriekscode | 935.4 |
Taal | Nederlands |
Onderwerp algemeen | Adoptiekinderen |
PIM Rubriek | Nederland |
PIM Trefwoord | Wereldoorlog II |
Een Duits-joodse man, die in de oorlog zijn vrouw en kinderen heeft verloren, probeert in Amerika een nieuwe start te maken, met een nieuwe vrouw en dochter.
Als haar vader, samen met het gezin dat bij hen onderdook, tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt opgepakt, wordt een negenjarig meisje ondergebracht in Het Verscholen Dorp bij Nunspeet.