Een meisje (ik-figuur) gaat graag logeren bij haar opa. Hij bakt graag pannenkoeken, houdt van slootje springen en klimt soms op het dak. En zijn varken heet Oma. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar.
Logeren bij opa is altijd bijzonder: hij bakt zo veel pannenkoeken dat hij een varken nodig heeft om de restjes op te eten! Het varken heet Oma, want 'Een oma kunnen we wel gebruiken.' Een klein wereldje, alleen bevolkt door opa, Oma en de naamloze ik-vertelster; plaats- en tijdsbepaling ontbreken. De rollen lijken soms omgedraaid, het meisje tempert haar impulsieve opa: 'Zo', zei ik, 'tijd om te stoppen. We gaan naar huis.' Zelfs het feit dat opa twee nachten op het dak zit, omdat hij er niet af durft, past in de context. De ongerijmde, absurde fantasie wordt weerspiegeld in de geestige zwarte tekeningen met dikke lijnen, vreemde verhoudingen en perspectieven. Herhalingen passen in het magische denken. Korte, staccato zinnen in tekstblokken; ruime lay-out. Schutbladen met moddervlekken, op het roze voorplat de hoofdpersonen in kleur. Auteur Marjolijn Hof ontving een Gouden Griffel en een Gouden Uil voor 'Een kleine kans' (2007). Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar.
Nederlands | 9789045111889
| Titel | Mijn opa en ik en het varken Oma |
| Auteur | Marjolijn Hof |
| Secundaire auteur | Judith ten Bosch |
| Type materiaal | Boek |
| Uitgave | Amsterdam [etc.] : Querido, 2011 |
| Overige gegevens | 101 p - tek - 23 cm |
| ISBN | 9789045111889 |
| PPN | 330504312 |
| Genre | verhalenbundel |
| Thematrefwoord | Grootouders ; Logeren |
| Taal | Nederlands |
| Onderwerp algemeen | Grootouders ; Logeren |
Lies (ik-figuur) kan op school wel een vriend gebruiken, het liefst de populaire Merel. Die nieuwe jongen, Dikke Vik, wordt het zeker niet. Dan leert Lies Vik door toeval beter kennen. Hij is helemaal niet zo sloom en stom als ze dacht. Vanaf ca. 8 jaar.
