Dit is het slotdeel van deze serie: met deel 55 heeft de Japanse dirigent Masaaki Suzuki alle cantates van J.S. Bach (voorzover bewaard gebleven) opgenomen. Dit deel is voorzien van een index, waarin te vinden is op welk deel welke cantate staat. Met onze website bij de hand heeft u die index trouwens niet nodig, want alleen met het invoeren van Bach en het BWV-nummer (of de titel - het is maar wat u weet) komt u meteen te weten welk deel u zoekt. "Aanvankelijk, in 1995, bokste Suzuki op tegen scepsis. 'Bach in kimono', luidde het snedige commentaar. Ook kreeg de dirigent ingepeperd dat hij de cantates al te devoot aanpakte. Misschien geen onterecht verwijt, maar in 18 jaar tijd is ook Suzuki gegroeid. Hoor welke jubel hij jaagt door het Gloria van de Cantate BWV 191, ook bekend uit de Hohe Messe. De Nederlandse bas Peter Kooij was er als solozanger vanaf het begin bij. 'Ich wil nun hassen', foetert hij in zijn laatste bijdrage, welsprekend als altijd." (Guido van Oorschot, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"W.F. Bach was J.S. Bach's oldest son and probably the one most directly marked by his influence. J.S.'s style was already outdated even well before his death in 1750. W.F. Bach tried mightily to update the venerable Lutheran cantata while remaining true to his father. The cantatas on this double-disc set were all written in the 1750s. The old Lutheran chorales are still there, in position at or near the ends of each cantata, and in the alternation of contrapuntal chorus and virtuoso aria these pieces resemble J.S. Bach's cantatas in overall form. The listener gets the feeling, however, that W.F. was trying to push the envelope in any way he could think of. The cantata Dies ist der Tag includes an entire three-movement Sinfonia at the beginning, as if it were a short Italian opera. In Erzittert und fallet, the orchestra leaves the chorus to introduce a movement unaccompanied. Several of these pieces are nicely suited to the billowy soprano of veteran German singer Barbara Schlick." (James Manheim, Allmusic)
Het één-na-laatste deel in deze veelgeroemde serie, de complete opname van alle bewaard gebleven cantates van Johann Sebastian Bach, door het Bach Collegium Japan o.l.v. oud-Ton Koopman-leerling Massaaki Suzuki. Ook dit is weer een hybride SACD: zowel op een gewone CD-speler als, in 5.1. Surround, op een SACD-speler afdraaibaar. Dit deel is vernoemd naar de slechts deels bewaard gebleven cantate die waarschijnlijk geschreven is voor de Kerstmis van 1728. Delen ervan zijn hergebruikt voor de grootschalige huwelijkscantate "Gott ist unsre Zuversicht", die hier aan het cantatefragment voorafgaat. Onder de solisten vinden we opnieuw de Nederlandse bas Peter Kooij.
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2016: "In 2017 is het tweehonderdvijftig jaar geleden dat Georg Philipp Telemann overleed. Voor velen reden om deze componist nu eindelijk eens uit de schaduw van Bach te halen. Countertenor Philippe Jaroussky doet dat door de twee componisten en goede vrienden broederlijk naast elkaar te zetten in een aantal ademstokkende cantates. De Franse countertenor bewijst vooral dat er nog veel aan Telemann te ontdekken valt. Bovendien is de man met de fluwelen stem (The New York Times) in deze luxe-uitgave ook op DVD te bewonderen."
"Als Bach en countertenor Andreas Scholl gezamenlijk hun schouders eronder zetten hoef je je echt geen zorgen meer te maken over je stervensuur. Integendeel: aan het eind van deze Bach-CD, waarvan hij de inhoud zondag 5 februari 2012 in het Concertgebouw zong, brandt Scholl van ongeduld om het loodje te leggen, teneinde zich te verenigen met de Heiland. Dit aan de hand van Schlage doch, gewunschte Stunde, een aria die waarschijnlijk helemaal niet van Bach is, maar van zijn tijdgenoot Georg Melchior Hoffmann. Het stuk sluit desondanks perfect aan op de cantates Ich habe genug, Gott soll allein mein Herze habe en nog wat kleiner grut waarin steeds dichter wordt ingezoomd op de dood. Scholls stem vloeit als honing in het oor, en de begeleiding van het Kammerorchester Basel is van een uiterste tederheid."(Frits van der Waa, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren!!)
"Je zult t.g.v. je verjaardag of nieuwe baan maar zo'n cantate krijgen als die Bach schreef voor Dr. August Friedrich Müller in 1725 en Prof. Dr. Gottlieb Kortte in 1727! Deze twee seculiere cantates zijn in vergelijking met de geestelijke enigszins ondergesneeuwd. BWV 205, 'Zerreisset, zersprenget, zertrümmert die Gruft' heeft als ondertitel 'der zufriedengestellte Aeolius'. In BWV 207 'Vereinigte Zwietracht der wechselnden Saiten' laat Bach vier academische deugden (eer, geluk, dankbaarheid en het vlees) aan het woord. Het zijn kleine operaatjes met kop en staart en daartussenin de nodige overwegingen en commentaren. De werken hebben in de snelle delen een werelds en in de langzamere een onmiskenbaar religieus sfeertje. Ze worden alert en scherp gezongen. Het koor maakt aldoor toon, de solistische instrumentale begeleidingen gaan fraai samen met de solozanger die - en dan vooral countertenor Robin Blaze - hun partijen soepel en mooi gefocust zingen." (Marjolijn Sengers, Luister; 4 uit 5 sterren)
Dit deel van Masaaki Suzuki's bijna voltooide, veelgeroemde serie complete Bach-cantates bevat opdrachtscantates voor speciale gelegenheden, waaronder twee trouwconatates. De Nederlandse bas Peter Kooij is ook nu weer een van de solisten.
This year our Christmas CD presents recording premieres of five cantatas: one each by Bach's contemporaries Christoph Förster (1693-1745) and Gottfried Heinrich Stölzel (1690-1749) and three by members of the following generation, one by Gottfried August Homilius (1714-85) and two by Johann Heinrich Rolle (1716-85). All the cantatas were composed for use in Lutheran religious services and are based on a similar plan of construction: an extensive opening chorus is followed by recitatives and arias, and a chorale strophe from a church hymn concludes the work. The opening choruses are usually based on short quotations from the Bible, and the festive splendor of the trumpets and timpani forms the dominant tonal element. (bron: CPO)
"Na zijn grote Bachproject heeft heeft Ton Koopman weer een grote klus geklaard. In 2006 begon hij met vocale solisten en zijn eigen Amsterdam Baroque Orchestra and Choir met het opnemen van het complete overgeleverde oeuvre van de grote Lübeckse componist. Dit is de finale: deel 10 van de 'vocal works'. Twee CD's met 19 stukken; koralen, cantates, motetten, voor één of enkele stemmen - in één geval (BuxWV23) een echt koor erbij. Gezien de kwaliteit van deze werken is het geen wonder dat Bach een groot bewonderaar was van Buxtehude, en dat in Bachs voetsporen ook Koopman gefascineerd raakte. Briljante muziek; vroege barok, maar van grote rijpheid, soms haast visionair. Hoogtepunt is het beeldschone motet 'O Jesu me dulcissime', een tekst vol van vroom verlangen, door Buxtehude getoongezet met een melancholie die er bijna een lamento van maakt. De instrumentale begeleiding is sober, een of twee violen, altviool, gamba, violone, dulciaan (vroege fagot), luit en orgel." (René de Cocq, Luister; 5 uit 5 sterren!!)
"Eigenlijk weten we nu wel hoe goed deze serie is. De lat ligt heel hoog bij Bach-cantates, daarvoor hebben Leonhardt, Harnoncourt, Herreweghe en Koopman wel gezorgd. Masaaki Suzuki behoort tot de toppers op dit ereschavot nog steeds is niets te merken van routine of vermoeidheid. De frisheid, de zorgvuldige detaillering en de naadloze samenwerking, zowel vocaal als instrumentaal, zijn weer exemplarisch. Een goede dirigent houdt van zijn zangers en dat is hier zeker het geval. Deze CD bevat bepaald niet de minste cantates: het geliefde BWV 29 (Wachet auf, ruft uns die Stimme), met het magnifieke openingskoraal en de roerende dialoog van Jezus (bas) en de ziel (sopraan). BWV 112 (Der Herr ist mein getreuer Hirt), naar psalm 23; in de grootse Ratswahl-kantate BWV 140 (Wir danken dir, Gott) herkennnen we, na de feestelijke openingssinfonia met vingerbrekende orgelvirtuositeit, in het eerste koor het Dona nobis pacem uit de Hohe Messe. Geniet van Bachs grootheid en inventiviteit." (Gerard Scheltens, Luister)
Emmanuelle Haïm and Natalie Dessay are very much equal partners in two of Handel's Italian cantatas which display the virtuosity of solo instrumentalists every bit as much as that of the human voice. BBC Music Magazine, februari 2006 (vier sterren)
Christophe Coin verzamelde het neusje van de zalm qua vocale solisten op dit gebied: Barbara Schlick, Andreas Scholl, Christoph Pregardien en Gotthold Schwarz.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
