Verhalen over reizen door Kenia, Swaziland, Sudan, Mali, Mozambique en Gabon.
Reisprogramma waarin Erica Terpstra de kijker meeneemt naar inspirerende, wonderlijke en leerzame landen en culturen.
Eens om de zoveel jaren komt er een project voorbij dat je onder geen beding mag missen. Lamomali, de nieuwe creatie van de gevierde Franse popster Mathieu Chedid (beter bekend als -M-), is er zo een. Het project is helemaal geïnspireerd door het magische Mali en omhelst een samenwerking van culturen en talenten zoals Fatoumata Diawara, Toumani en Sidiki Diabaté, Oxmo Puccino en vele anderen. Lamomali is een bloemlezing van de muzikale rijkdom uit de kruisbestuiving van twee werelden: dansbaar en prachtig, westers en zuiders, euforisch en funky. (bron: Couleur Café)
"De muziek van de Mandings uit het stroomgebied van de Gambia-rivier behoort tot de meest verfijnde van het Afrikaanse continent, met wortels in de eeuwenoude hofmuziek van historische koninkrijken als Songhai. Muziek maken is er een beroep dat van oudsher is voorbehouden aan bepaalde families, zoals de Diabaté's en Kouyaté's. Trio Da Kali telt 2 Diabaté's: Fodé Lassana (balafon) en Hawa Kassé Mady (zang). Zij is de dochter van een van de allergrootste stemmen van Afrika: Kassé Mady Diabaté. Mamadou Kouyaté (bas-ngoni) completeert deze bijzondere triobezetting. "Ladilikan" kwam tot stand met het Kronos Quartet, dat graag op verkenningstocht gaat buiten de vertrouwde klassieke grenzen. Hun "Pieces Of Africa" geldt als mijlpaal in de dialoog tussen westerse en Afrikaanse muziek. Maar dat was 25 jaar geleden. Inmiddels vervullen de 4 strijkers niet alleen een dienende rol, maar nemen ze vaker het voortouw en schrikken niet terug voor gewaagde uithalen op het scherp van de snede." (Ton Maas, MixedWorldMusic)
"Toen jihadisten gitarist Garba Touré uit het noorden van Mali verdreven naar het zuiden, leidde dat, hoe wrang de aanleiding ook, wel tot iets moois. Want deze zoon van Oumar Touré (die conga's speelde bij Ali Farka Touré) gebruikte de muziek om zijn emoties de baas te worden en bood zo zichzelf en anderen troost. Samen met medevluchtelingen formeerde hij Songhoy Blues. Songhoy staat voor het volk waartoe drie van de vier leden behoren, blues is een favoriete muzieksoort van de bandleden. Echte blues bevat dit debuut (opgenomen met Nick Zinner van Yeah Yeah Yeahs) niet. Nou vooruit, woestijnblues dan, die dicht in de buurt komt van acts als Toumast, Tinariwen en vooral Bombino. Geregeld ritmisch, soms opzwepend zelfs, maar ook met zachtmoedige rustpuntjes. Bombino bereikt liefhebbers die de wereldmuziek meestal links laten liggen. Datzelfde publiek omarmt wellicht ook Songhoy Blues. De songs zijn net zo lekker compact. De band was al voorprogramma voor Damon Albarn." (Kees van Wee, Heaven; cijfer: 8)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
