This new recording pays tribute to an ill-known, mysterious figure of 18th-century Naples: Prince Raimondo di Sangro. A soldier, scientist, poet, alchemist and freemason, he bequeathed us a palace and a magnificent chapel, the site of a tragedy that was at the origin of the murder committed by the great composer Gesualdo. This chapel still houses artistic and scientific works both beautiful and mysterious, which serve as an initiatory itinerary for the visitor. The intuition of Guido Morini and Marco Beasley was to use this itinerary and make it the dramatic framework for a singular, innovative work that they have entitled Solve et Coagula, an alchemist maxim meaning Dissolve and congeal. A veritable dramma per musica, this work calls on different historical creative processes in order to let us discover a unique story, featuring the rhythm of tarantellas, ostinati and mysterious fugues... (bron: Alpha)
De Nederlandse harpiste Lavinia Meijer is Aangenaam Klassiek-ambassadrice 2011. Speciaal voor die gelegenheid maakte ze een harp-arrangement van Philip Glass' "Metamorphosis" (1988). "Toen de vraag kwam om mee te werken aan de actie had ik net Philip Glass ontmoet tijdens een concert van hem in de Melkweg, waaraan ik ook mocht meewerken. Voorafgaand aan het concert hadden we al overlegd wat ik zou spelen. Hij kwam zelf met de pianosolo's die samen "Metamorphosis" vormen. Ze pasten perfect bij de harp. Dat vond Glass ook. Hij zei zelfs dat hij nieuwe inzichten kreeg in zijn eigen muziek door de klank van de harp. Dat is het mooie van met levende cmoponisten werken: er ontstaat een wisselwerking, dat is zó belangrijk". Nog belangrijker was dat het Philip Glass-publiek een gemêleerd gezelschap is. "Er zitten liefhebbers tussen, die nog nooit naar klassieke muziek hebben geluisterd. Ik hoop dat deze CD een jongere groep aantrekt".
"György Kurtág, de wellicht grootste nog levende componist, werd in 2006 80 jaar oud. In Boedapest was er een Kurtág 80 Festival, waar enkele premières werden gespeeld. " Concertante " (2003) voor viool, altviool en orkest werd in 2006 volledig gereviseerd. De compositie werd beloond met de prestigieuze Grawemeyer Award. Het is een wonderschoon werk, met veel fluistertonen en droombeelden, dat in een verstilde epiloog zachtjes, gelijk een nachtkaars, uitgaat. Zonder twijfel een meesterwerk, en de uitvoering op deze CD is zo perfect en prachtig, daar krijg je tranen van in je ogen. In "Zwiegespräch", met zijn sterke Hongaarse accenten en waarneembare invloed van Mahler en Webern, wordt het lyrisch klinkende Keller Quartet bijgestaan door de synthesizer van György Kurtág junior. CD2 eindigt met enkele "Játékoks" ("Spelletjes"), gespeeld door Kurtág zelf met zijn vrouw Márta, maar voor het zover is kunt u nog wegdromen bij "Hipartita" voor viool solo." (Basia Jaworski, Klassieke Zaken)
Cum Laude-CD in Luister jan/febr. 2017: "Wat een prachtplaat. Lavinia Meijers spel is weergaloos. Het brengt de vraag op: waarom heeft Glaas zijn etudes niet meteen voor harp geschreven?" (Quirijn Bongaerts)\n"Lavinia Meijers uitvoering van Philip Glass Metamorphosis tijdens diens concert in de Amsterdamse Melkweg in 2011 markeerde het begin van een bijzondere muzikale vriendschap. En haar Glass Album (2012) betekende voor Lavinia de doorbraak naar het grote publiek. Philip Glass en Lavinia ontmoetten elkaar sindsdien diverse malen en deelden samen het podium. Nu, vijf jaar later, bezegelt Lavinia deze bijzondere band met een album waarop de iconische componist centraal staat. The Glass Effect is de titel van het album. Een dubbelalbum bestaand uit één album met de Études van Glass door Lavinia bewerkt voor harp plus een tweede album met door Lavinia Meijer gearrangeerd werk van artiesten die sterk beïnvloed zijn door Glass en nu toonaangevend zijn, zoals Nils Frahm, Bryce Dessner en Nico Muhly. Met The Glass Effect brengt Lavinia Meijer een ode aan Philip Glass, die januari 2017 80 jaar wordt." (Wil Zenhorst, Platomania)\n "Je zou wellicht denken dat de harp niet het ideale instrument is om de schuivende panelen in 's mans mathematisch precieze constructies recht te doen, maar andermaal logenstraft Meijer dat. Op dit dubbelalbum maakt ze het zichzelf helemaal moeilijk door tevens diens invloed op derden in kaart te willen brengen, hetgeen resulteert in bewerkingen van stukken uit de oeuvres van o.a. Nils Frahm, Nico Muhly en waarachtig ook Ellis Ludwig-Leone van San Fermin. Vanaf de ronduit betoverende start met Etude Nr 1 weet Meijer zowel Glass' geserreerde lyriek als het effect van zijn vernieuwende vormverkenningen op op vakbroeders weer te geven. Zelfs het onverharpbaar geachte thema van de film Koyaanisqatsi komt prachtig uit de verf." (Chris van Oostrom, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"The Cello Concerto in C minor, Op. 43, dating from 1948, is parallel to Weinberg's mentor Shostakovich's works of enforced conservatism from that period, but is somehow more joyful and genuinely melodic. More interesting is the premiere recording of Symphony No. 20, Op. 150 (1988). It's a roughly symmetrical five-movement work, on a large orchestral canvas, with slow movements with continuous melody on the outside, scherzo-like pieces of contrasting character second and fourth, and an extremely unusual centerpiece that seems to lose its integrity as it goes along. Weinberg in his later years seems to have tried to pursue avenues suggested by Shostakovich's very personal late works, and this piece, down to the Mahlerian feel, is in that vein. It's not Shostakovich, but quite absorbing, and the performances by the Gothenburg Symphony Orchestra are clean and on top of Weinberg's long lines in the outer movements of the symphony. A strong entry in the catalog of a composer on the rise." (James Manheim, Allmusic)
Tien jaar nadat het in première ging verscheen deze editie, met naast de oorspronkelijke studioopname een DVD met live-uitvoering én een CD-première: het aan Jenkins' in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde oom opgedragen "For The Fallen". "Karl Jenkinss work "The Armed Man" was released in 2004 and achieved massive success, particularly in the UK where it has gone Gold and spent 173 weeks in the classical chart. It is Jenkinss dramatic and thought-provoking Mass for the world that has emerged into the new millennium. The Mass is made up of 13 movements, beginning with the haunting opening entitled The Armed Man and ending with the beautiful Better is Peace. The live performance on DVD was captured at a special concert in St. Davids Hall in Cardiff on Remembrance Day, 11th November, 2004, accompanied by the Orchestra of Welsh National Opera under the baton of conductor Adrian Levine. Karl Jenkins himself helped produce this DVD which brings his stunning score to life in Dolby Digital and DTS 5.1 sound.
Ola Gjeilo (Skui bij Bærum, Noorwegen, 1978) is een Noors componist en pianist. Gjeilo's opleiding als pianist begon bij Wolfgang Plagge (klassiek) en Ole Henrik Giørtz (jazz). Na het studeren aan de Noorse Academie voor Muziek (Norges musikkhøgskole), zette hij zijn studie compositie voort aan de Royal Academy of Music in Londen. In 2001 trok hij naar New York, waar hij in 2006 een mastertitel in klassieke compositie behaalde aan de Juilliard School. Hierna studeerde Gjeilo ook nog filmmuziek in Beverly Hills en momenteel werkt hij fulltime als componist in New York. De cd "Voices; piano; strings" geeft een overzicht van zijn composities voor koor, die hier worden uitgevoerd door Tenebrae en Voces8. De zangers worden begeleid door Gjeilo zelf op de piano, het Chamber Orchestra of London en enkele strijkkwartetten. De muziek van Gjeilo lijkt beínvloed door componisten in de stijl van John Rutter en Philip Glass, maar ook door new-agemuziek.
"Arvo Pärt (1935) componeert niet voor de piano, maar voor de stem. Deze 'complete' pianowerken zijn dan ook met de nodige fantasie (van pianist Jeroen van Veen) tot stand gekomen. Liefst vier verschillende uitvoeringen van Für Alina presenteert Van Veen Knap werk: twee velletjes bladmuziek, maar goed voor 50 minuten muziek. Met echtgenote Sandra brengt Van Veen 4 eigen arrangementen van Spiegel im Spiegel, Pari intervallo, Hymn to a Great City en Fratres. Dat Van Veen juist die stukken bij de kop nam is niet zo vreemd - Pärt verschafte ze in meerdere versies. Eervolle vermelding verdient de tweede CD. Daar vinden we stukken van de jonge Pärt, geschreven in de vijftiger jaren, en duidelijk ontstaan onder de indruk van Sjostakovitsj en Stravinsky. Met één uitzondering: de stukjes Vier leichte Tanzstücke für Kindertheater uit 1956/7 laten in al hun onschuld horen hoe het de componist 20 jaar later muzikaal zou vergaan." (Siebe Riedstra, Pianist/Luister; 4 uit 5 sterren)
Luister-10, juli 2014: "Spiritueel, etherisch - het zijn termen die deze ijle flageoletklanken en sublieme zuiverheid allang geen recht meer doen. Wie eerder Arvo Pärt heeft gehoord, weet dat je een hoge mate van verstilling en vergeestelijking kunt verwachten. En toch blijken de extreme precisie en puurheid van deze uitvoering weer een openbaring. Deze ragdunne, krstallijne tonen gaan alle woorden te boven en scheppen ruimte voor elke individuele emotie. Het Goeyvaerts String Trio gebruikt voor het Stabat Mater dan ook de oudere, compromisloze 'reine' stemming, niet de nu gangbare 'gelijkzwevende' stemming. Ivan Moody schreef 'Símeron' (Grieks voor 'Vandaag') in 2012 speciaal voor dit strijktrio en drie vocalisten. Moody's innige verbondenheid met oosters-orthodoxe kerkmuziek is evident. Doorzichtige 'ton-sur-ton'-samenklanken bepalen de mystieke sfeer; kristalhelder geïntoneerde intervallen worden behoedzaam over elkaar heen gelegd, als lagen verf door een icoonschilder." (Margaretha Coornstra)
Luister-10 april/mei 2013: "Dit is een polariserende CD in klassiekkringen. Veel 'serieuze' critici noemen het commerciële rommelt voor gemakzuchtige oren. Je kunt er ook anders naar kijken. Allereerst is daar de respectabele violist Daniël Hope, bepaald niet iemand die uit is op een populair succesje. Hope zoekt hier contact met een zo breed mogelijk publiek. Het resultaat is een CD die met 18 tracks en 15 componisten herkenbaar is voor liefhebbers uit de (ambient-)popmuziekwereld. Er heerst nogal wat paniek over de neergang van de klassieke muziek. Het publiek vergrijst (al 100 jaar) snel en eigentijdse componisten die succes oogsten bij een groot publiek heten Einaudi, Pärt, Sting en Henny Vrienten. Boulez, Carter, Schat en Keuris? Nooit van gehoord. Als er iemand is die de tochtdeur tussen beide werelden kan opentrappen is het Daniel Hope. Hij doet dat hier door een uitgekiende repertoirekeuze, een voortreffelijke uitvoering en een schitterende opname. Het universum staat in C-groot." (Siebe Riedstra)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
