"Kent u de jazzcomponist Henry Purcell? Het briljante LArpeggiata van Christina Pluhar stelt hem graag aan u voor. Met fameuze vocalisten als Philippe Jaroussky, Raquel Andueza, Vincenzo Capezzuto en Dominique Visse en jazzgitarist Wolfgang Muthspiel doet Pluhar met de 17de-eeuwse Engelse grootmeester wat ze de hiervoor met allerhande mediterrane muziek deed: trouw blijven aan de noten en ondertussen, waar mogelijk, bruisend leven toevoegen met briljante improvisaties en verbluffende zijwegen. En het is alsof LArpeggiata en de vocalisten dichter bij Purcell komen dan ooit. De componist die de variatietechniek in Engeland tot volkskunst verhief en met zijn grounds, zijn repeterende baspatronen, dicht bij de huidige jazzpraktijk stond, klinkt bekend en ondertussen geheel als nieuw. Luister naar klassiekers als "Music for a while" en het immer adembenemende "When I am laid in earth" en raak betoverd door de kracht en de hedendaagse swing van deze ruim drie eeuwen oude muziek. Meesterzet." (Klassieke Zaken)
Tip in iO 122: "Dat de toetsenman van Dream Theater een fabelachtige muzikant is, wisten we natuurlijk. De op hoog niveau opgeleide Rudess brengt met "Explorations" een geheel instrumentaal album waarop hij voornamelijk vleugel speelt en daarnaast diverse toetseninstrumenten. medewerking wordt verleend door de Nederlandse drummer Collin Leijenaar (Neal Morse, Dilemma) en op één track door gitarist Guthrie Govan (The Aristocrats, Steven Wilson). Verder is er een belangrijke rol voor het Poolse orkest Sinfonietta Consonus. "Explorations" bevat zeer melodieuze en filmische muziek in combinatie met stukken die je gerust neoklassiek zou kunnen noemen, met alleen vleugel en orkest. Rudess speelt de sterren van de hemel in virtuoos spel op de vleugel naast de herkenbare soleerwijze die we kennen van Dream Theater en Rudess-Morgenstein Project. Rudess moet geïnspireerd zijn geraakt door alle (klassieke) muziek die hij in zich opgenomen heeft. Een buitengewoon indrukwekkend visitekaartje." (Menno von Brucken Fock)
Ingetogen pianominiatuurtjes met een rustgevende werking en vaak met een melancholieke lading. Soms krijgt de piano gezelschap van een cello, wat de muziek een extra herfstig karakter geeft. Er zijn lijnen naar Erik Satie te leggen, maar ook naar verstilde soundtrackmuziek en soms New Age. Dit album stamt uit 2004 en sindsdien is populariteit van de pianist exponentieel gestegen. Vandaar dat we ons ook richten op albums van vóór zijn grotere bekendheid.
De legendarische Zweedse componist en ABBA-oprichter Benny Andersson brengt ons een solo-pianoalbum. Het kleinood bevat 21 tracks: nieuwe interpretaties van ABBA-klassiekers, musicalstukken en eerder solowerk. Tijdens de opnamen van dit instrumentale album realiseerde Andersson zich hoezeer deze songs integraal deel uit maken van zijn persoon. Het voelt een beetje alsof ik mijn memoires speel Gestript van alle toeters en bellen, drums, gitaren en vocalen, kwam ik steeds meer tot de kern van deze stukken. "Piano" zal zowel de talrijke ABBA-fans bevallen als ook liefhebbers van mooie pianomuziek. (bron: Deutsche Grammophon)
Tip in iO Pages 121: "Dit is het debuutalbum (vertaalde titel: 'onder het koninkrijk van de maan') van deze Spaanse multi-instrumentalist. Hij studeerde viool en speelde in een orkest, maar is ook uiterst bekwaam op instrumenten als gitaar, toetsen, fluit, doedelzak en percussie. Je zou hem een soort Mike Oldfield kunnen noemen. De muziek is een verfijnde mix van prog, Keltische folk, wereld- en klassieke muziek. Het album bestaat uit 2 lange stukken die elk uit 15 delen bestaan. Het Keltische element is vrij prominent. Dat is meteen te horen in de opening en "Resplandores", met prachtige sfeervolle melodieën, gespeeld op akoestische en elektrische gitaren, fluiten, percussie en analoge synthesizers. Door de afwisseling tussen rustige en drukkere passages, de folky sfeer en het vrouwenkoor doemen vergelijkingen op met Oldfields meesterwerk "Ommadawn" (1975). Later verschuift het geheel richting prog in "Montañas Del Oeste" inclusief Hammond-orgel. Fantastische muzikant, schitterend debuut." (Paul Rijkens)
Liedcyclus van Morris Kliphuis en Lucky Fonz III door Nora Fischer, Ragazze Quartet en Remco Menting. "The Secret Diary Of Nora Plain" vertelt het intieme verhaal van Nora Plain die een eigen leven probeert te leiden in een wereld die alsmaar meer wil binnendringen tot in haar diepste gedachten en gevoelens. Een persoonlijk en hartverscheurend relaas over de verhoudingen tussen maatschappij, privacy, paranoia en erotiek. Deze liedcyclus, omgeven door de broeierige klanken van een strijkkwartet en de onvoorspelbare ritmiek van een jazzdrummer, wordt vertolkt door de avontuurlijke zangeres Nora Fischer, het Ragazze Quartet en Remco Menting. De teksten zijn van de Nederlandse singer-songwriter Lucky Fonz III en Morris Kliphuis schreef de muziek. Het ensemble laat zich inspireren door zowel de liedcycli van Schubert als "The Juliet Letters" van Elvis Costello & The Brodsky Quartet en blazen deze vorm nieuw leven in, in een grensverleggend project met teksten en muziek van nú. (bron: Excelsior/V2)
Vrijdag 25 november 2016 in het Muziekcentrum, Enschede. "In 2012 maakte Iris haar debuut met haar eerste album "Iris Hond". Na vele concerten, zowel nationaal als internationaal, besloot Iris een nieuwe weg in te slaan en een album te produceren met alleen eigen composities. Dit deed ze de afgelopen 3 jaar samen met de legendarische componist/producer Patrick Leonard (Madonna, Roger Waters, Kevin Gilbert, Toy Matinee, Third Matinee). Na sessies in New York, Los Angeles en Amsterdam resulteerde dit in 9 unieke eigen werken die samen het album "Dear World" vormen. Het album is een grensverleggende mix van klassieke muziek en moderne pop-elementen. Op "Dear World" hoor je Iris als één van de beste jonge klassieke pianisten van dit moment, maar ook wat voor een getalenteerde componiste en bijzondere zangeres zij is." (bron: Sounds)
Jarenlang nauwelijks verkrijgbaar, krijgt deze soundtrack uit 1985 dertig jaar na zijn release een fraai verzorgde dubbel-CD-deluxe-uitgave met een hoop extra materiaal. Met dank aan het in verzorgde soundtrack-heruitgaven gespecialiseerde La-La Land Records. Verantwoordelijk voor de compositie en de arrangementen was Andrew Powell, die vooral bekendheid geniet als de man die voor de albums van The Alan Parsons Project de orkestarrangementen aanleverde. Zijn werk aan o.a. "The Fall Of The House Of Usher" en "The Silence And I", om maar even twee zeer geslaagde voorbeelden te noemen, maakte hem onmisbaar voor de APP-sound. Ook in zijn eigen werk blijkt Powell een rol te geven aan (prog)rock-instrumentalisten. En natuurlijk doet hij dan een beroep op The Alan Parsons Project, sans Eric Woolfson. Zo horen we onder meer het herkenbare, warme gitaarwerk van Ian Bairnson. Powell speelt zelf toetsen, Parsons was engineer en producer. Dat Powell een groot liefhebber is van de hoorn wordt ook hier weer duidelijk.
Het legendarische muziekproject Era keert terug met "The 7th Sword". Met dit nieuwe opus van originele composities bewijst zijn oprichter/componist Eric Levi andermaal dat hij vrij is van alle muzikale dictaten en dat hij ons nog steeds weet te verrassen. Zijn muziek brengt de luisteraar naar een andere dimensie met een ingebeelde taal en een tijdloze klank die reeds meer dan 10 miljoen liefhebbers van over de hele wereld hebben geboeid. Dit 7de album bevat ook een nieuwe remix van de grote hit uit de begintijd, "Ameno", om de 20ste verjaardag ervan te vieren. (bron: Decca/Universal)
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-actie 2010. Rustgevende pianominiaturen door de Italiaanse pianist, op het snijvlak van klassiek en New Age en met een ambient-achtige sfeer. De Satie van de 21ste eeuw?
"Hertz is een wonderschone opvolger van haar debuut After Midnight uit 2018. Annelie De Vries speelt piano en doet dit op fraaie verstilde wijze. De twaalf korte composities brengen rust in je omgeving, hier en daar herinnerend aan pianostukken van Yann Tiersen." (GT, Muziekbank)
"In 2012 stond Fink samen met één van de beste symfonische orkesten op de bühne van het Concertgebouw in Amsterdam. De muziek van Fink was voor deze gelegenheid aangepast door componist en arrangeur Jules Buckley, één van de meest gevraagde arrangeurs van Europa. Hij is music director bij het Heritage Orkest en werkte samen met onder andere The Cinematic Orchestra, Basement Jaxx en Arctic Monkeys. We horen Finks rauwe en tegelijkertijd gevoelige nummers, met een grote diepgaande kracht dankzij de toevoeging van het orkest. De muziek zou je moeten meenemen, met daar middenin het wervelende geluid van Finks vocalen die samen met de gitaar, bas en drums klinken als een geoliede machine. Dit resulteert naar verluidt in één nieuw geheel, eerder dan in twee kunstvormen die los van elkaar staan. Bij het album zit onder meer een boekje met fotos van het hele proces rondom het optreden, samen met liner notes van Thornton en Fink." (Platomania)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
