"Holly And The Reivers is een trio uit Noordoost Engeland en bestaat uit Holly Clarke (die ook gitaar speelt) plus Merle Harbron (zang, viool, hammered dulcimer) en Bertie Armstrong (zang, banjo, lap-steelgitaar). "Three Galleys" is hun debuut en grotendeels gevuld met oude traditionals en covers, waarbij de keuze gelukkig niet erg voor de hand ligt. Het drietal beperkt zich overigens niet tot Engels materiaal; zo is er een fraaie versie van "The Bold Marauder" van Richard en Mimi Farina, waarover ze melden dat de song niet alleen beelden van kruistochten oproept en middeleeuwse veldslagen, maar bij nadere bestudering ook een anti-Vietnamoorlogsong blijkt te zijn. Naast tekstueel interessant is dit album vooral een feest om te beluisteren. Er wordt schitterend gezonden, waarbij bovenal de heldere, krachtige stem van Clarke eruit springt. En hoewel ze maar met z'n drieën zijn, laat de instrumentale inkleuring niets te wensen over." (Heaven; 4 uit 5 sterren)
Derde album van de Duits(talig)e folkgroep, uit 2005. De groep maakt gebruik van instrumenten als draailier, doedelzak, bouzouki en nyckelharpa, begeleid door vaak opzwepende percussie om een zo authentiek mogelijk met de natuur verbonden oergevoel op te roepen. "They're German, and they're sincere in what they do -- which is make modern folk music. They're so earnest that it's hard to make fun of them, even when so much of their music resembles an almost goth Enya with pop vocals (courtesy of two female singers). And they certainly dive in wholeheartedly, not afraid to tackle something from 16th century Portugal or a Sephardic Jewish song in between their own material -- which attempts to conjure up an ancient atmosphere. Lyrically, they try too hard and achieve a kind of juvenile minstrelsy that masquerades as atmosphere. But at the same time it's hard not to feel at least a little sympathetic, as they're just so open in what they do." (Chris Nickson, Allmusic)
"The Lasses – Sophie Janna en Margot Merah (zang, gitaar, ukelele, bodhran, shrutibox) – vormen momenteel waarschijnlijk de meest succesvolle folk-act in Nederland. Met hun tweestemmige zang weten ze alle aandacht op zich gevestigd. Met "Near Far" hebben ze hun vierde cd gemaakt als duo. Niet dat Sophie en Margot alles zelf inspelen. Multi-instrumentalist Janos Koolen (gitaar, piano, klarinet, mandoline, banjo, accordeon) speelt een belangrijke rol. The Lasses hebben ervoor gekozen om louter Schotse liederen te brengen. Exact de helft van de 12 nummers is traditioneel. Met daarbij bekender en minder bekend materiaal. Daarnaast is er hedendaags werk van onder meer Karine Polwart en Battlefield Band-oprichter Brian McNeill. Margot maakte zelf een melodie bij het gedicht "The Farewell "van Robert Burns. Midtempo songs en ballads bepalen de sfeer, die zonder meer geweldig te noemen is. je je helemaal onderdompelen in deze fraaie collectie Schotse liederen." (NewFolkSounds)
Een aantal bekende en minder bekende Ierse artiesten kwam voor dit kerstprogramma bijeen. Gezellig in een kring gezeten vertelt eenieder onder leiding van 'host' Phil Coulter wat voor gevoelens er bij het fenomeen kerst in de hoofden opkomt en de rol van Ierse volksmuziek hierin. In dit groepje zitten o.a. Clannad-zangeres Moya Brennan en de met een prachtige hoog-kwinkelerende stem gezegende Brian Kennedy. Afwisselend brengt men Iers kerstrepertoire en tussendoor zijn er gastoptredens van artiesten die niet bijzitten in dit groepje, zoals de klassiekgeschoolde Celtic Tenors. De vooral als arrangeur en songschrijver bekende Phil Coulter heeft zelf het laatste woord met een recitatie van "The Man From God Knows Where" en het gezongen "Steal Away".
"Voor hun Diversions Vol. 5 plooien de drie dames uit Northumberland terug op hun vocaal talent: a capella en harmoniezang in de meest kwetsbare vorm. In België herinneren we de groep Laïs ( met Nathalie Delcroix) die oudere liederen brachten in een nieuw kleedje en live af en toe ook a capella gingen. The Unthanks zingen nu wel een heel (live) album vol met liederen van o.a. de progrocker Dave Dodds (Magpie), Richard Dawson (We Picked Apples ) en vele andere. Bij het horen van de perfectie in hun ongeschoolde stemmen, valt je mond open van verbazing. Breekbaar en melancholisch, begeesterd en vakkundig nemen ze je mee in hun rijke folk cultuur. Luister maar eens naar Bees (The Bee-Boys Song van Peter Bellamy), betoverend mooi. Eindigend met een pakkende samenzang, publiek invallend, in Farewell Shanty bekruipt je de nostalgie." (Keys And Chords)
In maart 2016 stapten Billy Bragg en Joe Henry met hun gitaren op het Union Station in Chicago op de trein naar Los Angeles. Ze reisden in 65 uur bijna 3.000 km en namen tijdens stops nummers op in de stationswachtruimtes. Ze speelden er klassieke railroad-songs van o.a. Hank Williams, Lead Belly, Carter Family, Jimmie Rodgers, Glen Campbell en Gordon Lightfoot terwijl ze met een half oog de trein in de gaten hielden. Na 4 dagen kwamen ze aan in LA. Resultaat is dit album met de perfect op elkaar aansluitende stemmen van Bragg en Henry en de verschillende atmosferen waarin werd opgenomen. Van de intieme nabijheid van zacht gestoffeerde slaapcoupés tot de kathedraal-achtige ambiance van historische stations. Dit 13 nummers tellende album is een sfeerrijke reisbeschrijving, een pakkende musicologieles, maar bovenal een prachtig opgenomen collectie onvergetelijke composities. (bron: Cooking Vinyl/V2) "Het duo raakt de essentie van deze muziek precies in het hart." (Harry de Jong, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Rock Sitar conveys this principle of art, through musical content with titles like, 'Mother Nature' or ’Eternal Bond', songs which in essence imbibe a real mood of humanity. Bijaya Vaidya as Rock Sitar aims at conveying the higher values of life, to the secular society of our world today Peace, Love, friendship and liberty. In Nepal Rock Sitar’s works are greatly anticipated and the performing group has commanded a commendable response from the public, at their live shows in diverse audiences even in Nepal. Rock Sitar may very well be rightfully deemed ambassadors of Nepal on account that music is humanity's Linga Franca, the unifying dialect which we all speak, such that Bijaya Vaidya, as musical royalty of Nepal, easily figures representative." (The Rock Sitar)
Echte Ierse pub muziek, met de fiddle.
Balachander, roept een wereld van meditaties en toewijding op met de oude, zevensnarige snaarinstument (veeda) Het grote genie van Zuid-Indiase muziek speelt in een opzwepende live uitvoering van de Raga Malahari
Folkzangeres met prachtige stem. Ze zingt eigen liedjes al zijn de teksten regelmatig wel traditioneel. De rustige songs, die vragen om aandachtige beluistering, zijn gearrangeerd met een warm traditioneel folk-instrumentarium.
"Ensemble Galilei is a small ensemble specializing in a wide range of music for their particular instrumentation. They play Renaissance and Baroque, Ancient and recent Celtic (including Scots, Welsh, Cornish, Breton, and Galician music), and Irish music, including some works especially written for them. The second incarnation of Ensemble Galilei has recorded for the Dorian and Telarc labels. It tours frequently, and in the spring of 2001, had two college residencies on its busy schedule. Its concerts are a smoothly-flowing succession of works, which stresses the links between the diverse sources of their music: eighteenth-century Irish songs might be performed in the scoring and style of Baroque chamber music. In a note explaining their programming, Surrick has mentioned their typical concert includes Irish Reels, Scots Strathspeys, Marin Marais' La Folia variations, a French musette, and perhaps some Corelli variations and other Baroque music." (Allmusic)
Op 14 december 2011 is Anuna te horen en te zien in het Muziekcentrum, Enschede: "De muziek van het Anuna koor bestaat uit oude Keltische liederen, middeleeuwse volksliedjes en religieuze zang vol tederheid. In de jaren negentig maakte Anúna deel uit van de legendarische productie Riverdance. Anúna won drie Grammy Awards, was te gast bij de eerste Irish Proms in de Royal Albert Hall en deelde het podium met onder meer The Chieftains, Sinéad OConnor en Elvis Costello. Diepgang en vrolijkheid wisselen elkaar af in een opgewekte sfeer, met een oogstrelende presentatie. Het koor schakelt moeiteloos van Engels naar Iers, Latijn en Oud-Spaans en van de middeleeuwen naar nu." According to the Belfast Times, "Anuna's live performances of medieval Celtic music have to be seen to be believed.....breathtaking...magnificent." Le Monde observed that "using crystal-clear and thunderous sounds, playing with shadows and light, the ensemble creates an atmosphere of fervent richness."
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
