"Barclay James Harvest splitste zich eind jaren 90 na het laatste studio-album “River Of Dreams” in twee versies: John Lees' Barclay James Harvest, geformeerd rondom de zanger/gitarist en Barclay James Harvest featuring Les Holroyd rondom de zanger/bassist. in 2013 verscheen er nieuw plaatwerk van Lees' band, in de vorm van het zeer aangename "North". 12 jaar later is er nu een opvolger. Dit "Relativity" bevat net als op de voorganger songs die allemaal het gezamenlijk product van de gehele huidige band zijn en muzikaal geen drastische wijzigingen laten horen. Nog steeds begeeft de Britse band zich op het scheidsvlak van melodieuze poprock en progrock, wat er bij de BJH-fans in zal gaan als koek. Er wordt uitgebreid de tijd genomen – het album is bijna 78 minuten lang - en dat zou verkeerd hebben kunnen uitpakken als die songs niet boeiend zouden zijn maar dat zit op "Relativity", op één enkele uitzondering na, gewoon wel goed." (Xymphonia Radio)
Ekseption, de groep rond toetsenist Rick van der Linden en trompettist Rein van den Broek is waarschijnlijk de eerste Nederlandse symfonische rockband. En dat in eerste instantie met rock-arrangementen van beroemde klassieke werken. Vanaf het tweede album werden ook eigen composities toegevoegd. Er kwamen al snel wrijvingen, met veel bezettingswisselingen tot gevolg. Van der Linden werd in 1974 zelfs uit z'n eigen band gezet! Terwijl hij revanche nam met Trace, nam Hans Jansen zijn plaats in. Er volgden twee albums die op deze boxset hun CD-première beleven: “Bingo!” (1974) en “Mindmirror” (1975) die meer neigen naar de dan populair geworden genres jazzrock en funk, die werd voortgezet door Jansen c.s. met de groep Spin. In 1978 vond een reünie van de oorspronkelijke bezetting plaats met “Ekseption 78”, met tussenpozen gevolgd door nog een aantal hergroeperingen volgens oerbandconcept. Al die albums zijn hier, inclusief een schijf met singletracks en vroege opnemen, op 13 CD's verzameld in een handzaam boxje.
"Hoe heerlijk, een nieuw album van Gazpacho! De Noorse progrockers maakten in 2020 "Fireworker"; niet gek dus om na vijf jaren nieuw werk met de wereld te delen. (...) Geen twee nummers hetzelfde op het album, in alles wel zeer herkenbaar als Gazpacho, zonder daarmee meteen voorspelbaar te zijn. Dat zit er bij deze Noren gewoon niet in. Ne dus vooral ook de tijd om het album te ontdekken en ervan te genieten en juist die twee elementen liggen bij albums van Gazpacho al evenzeer in elkaars verlengde. Een Gazpacho-album doorgrond je dus ook niet in enkele luisterbeurten. Dat is bij "Magic 8-Ball" zeker niet anders. Neemt "Starling" je al mee, kan "Sky King" je zomaar ongekend raken, dan wachten er nog steeds fraaie verrassingen op je. "Immerwahr" en "Unrisen" zijn van een welhaast verpletterende schoonheid. In een jaar waarin meerdere progreleases al zeer sterk uitpakken, mag "Magic 8-Ball" zich zonder enige twijfel voor de progressieve top vijf melden. Prachtplaat!" (writteninmusic.com; 4,5 uit 5 sterren)
"Na het verrassende nieuwe soloalbum “Luck And Strange” (2024), volgde er een tourtje waarbij de Pink Floyd-gitarist/zanger slechts op een paar locaties concerten gaf: de antieke Circus Maximus in Rome, de Londense Royal Albert Hall, de Madison Square Garden in New York, de Hollywood Bowl in L.A. en de Intuit Dome in Inglewood. Naast veel nieuw werk kwamen er natuurlijk oudere solo-favorieten en Pink Floyd-klassiekers voorbij. 23 songs, opgenomen tijdens verschillende concerten, zijn op deze dubbelaar verzameld. Daarbij valt op dat de arrangementen nét een beetje anders zijn dan bij eerdere solo- of Pink Floyd-tournees. Dochter Romany Gilmour is mee om “Between Two Points”, een van de prijsnummers van “Luck And Strange”, te zingen én bij te dragen aan de koortjes. De vier zangeressen nemen soms de leadpartijen over die oorspronkelijk voor Gilmour waren. Ook zingen ze “The Great Gig In The Sky” uiterst subtiel, dat zo een andere lading krijgt dan het origineel, maar niet minder emotioneel." (Xymphonia Radio)
"'If you’re one of those ‘I love Pink Floyd, but I can’t stand Roger’s politics’ people, you might do well to fuck off to the bar right now.' De toon was meteen gezet bij Waters’ politiek geladen show. Het gaat voor de meesten toch echt om de muziek, die mede dankzij een geweldige band gelukkig erg goed is. Deze registratie uit Praag was destijds via livestream in de bioscoop te zien, maar is voor de officiële release vooral qua geluid ontegenzeggelijk opgepoetst, waardoor we nog intenser kunnen genieten van Pink Floyd-klassiekers als "Comfortably Numb" (in de verstilde Lockdown Sessions-versie), "Shine On You Crazy Diamond" en "Sheep", maar ook minder bekende nummers als "Two Suns In The Sunset" en solotracks als "The Bravery Of Being Out Of Range"." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren) In de topbezette band vinden we o.a. Jonathan Wilson (gitaar, zang, check ook zijn eigen werk), Dave Kilminster (eerder in de band van Steven Wilson) en Jon Carin (pikant genoeg vroeger betrokken bij de Waters-loze Pink Floyd).
"Regisseur Gavin Elder, die al lang samenwerkt met Gilmour, schotelt ons prachtige beelden voor van band, publiek, theater en omgeving. Het sublieme schouwspel tegen de achtergrond van de oude ruïnes van Rome is een absoluut genot. Het geluid is in Dolby Atmos en laat niets aan het toeval over. [Blu-ray 2 bevat] een documentaire over de totstandkoming van en voorbereidingen op de show, met intieme sfeerbeelden van band en entourage tijdens oefensessies en soundcheck. Opvallend is de relaxte sfeer en de rust die de grote voorman uitstraalt. De show is ronduit indrukwekkend: bij deze serie shows in het centrum van de Italiaanse hoofdstad waren per avond circa 18.000 toeschouwers aanwezig, ruim driemaal zoveel als in de Engelse hoofdstad. En die locatie, tja, wat moet je zeggen van die iconische plek daar in het historische Rome, waar tweeduizend jaar geleden nog wagenrennen plaatsvonden. Dat wordt nog eens versterkt door de dronebeelden die de skyline en omgeving van het theater weergeven." (Progwereld)
De Ayreon-man onder eigen naam. "Wat zou je doen als bekend wordt dat de wereld over 5 maanden vergaat? Die vraag staat centraal op dit conceptalbum. Het is een serieus thema dat echter ook een verrassend soort galgenhumor bij de maker opriep. De gesproken bijdragen van Mike Mills lijken vooral een parodie op de oppervlakkige (social) media te zijn, terwijl "Shaggathon" het alom aanwezige hedonisme op de korrel neemt. Het verluchtigt de sfeer zoals Queen dat ooit deed met stilistische uitstapjes. Een ander maatschappelijk verschijnsel gaat Lucassen te lijf in "Goddamn Conspiracy", waarvan het folky begin herinnert aan Jethro Tull. Lucassen zingt veel zelf en wordt op voortreffelijke wijze bijgestaan door gastvocalisten als Marcela Bovio, Robert Soeterboek en Floor Jansen. Allemaal bekende namen in zijn entourage. Ook in muzikaal opzicht is het weer een album zoals alleen hij dat kan maken: negen prachtig uitgevoerde topsongs, bij elkaar gehouden door een prikkelend thema." (Lust For Life; 4,5 uit 5 sterren)
"In 2023 kwam het bericht dat Adrian Belew graag weer eens aan de slag wilde met de muziek uit zijn eerste periode met de band, de jaren tachtig. Met de zegen van opper-Crimson Robert Fripp (die zelfs de nieuwe bandnaam bedacht) zocht Belew een bezetting bij elkaar die eer zou doen aan het drieluik “Discipline”, “Beat” en “Three Of A Perfect Pair”, waarmee King Crimson destijds duidelijk een nieuw geluid liet horen. Natuurlijk is originele bassist Tony Levin weer van de partij en daarmee de enige verbindende factor met de laatste King Crimson bezetting die tot 4 jaar geleden actief was. Als drummer werd een gekend fan gevraagd, die als Tool-lid al gezamenlijke tour-ervaringen had: Danny Carey. Maar wie laat je de gitaarpartijen spelen? Niemand minder dan Steve Vai bood zich aan! Met een c.v. dat zich meer laat lezen als een handleiding, was het nog wel spannend hoe Vai dit zou inkleuren. De fans konden gerust zijn: de band klinkt scherp en actueel en doet eer aan het materiaal." (Xymphonia Radio)
De Blu-ray bevat het hele optreden met beeld. "Je hebt live-opnames, van uiteenlopende kwaliteit en bezieling. Leprous knalt zich met deze registratie van hun optreden (begin 2025) in de Tilburgse 013 in één keer naar de Champions League van progliveregistraties. Mensen die het concert bezochten hadden die avond in Tilburg niets minder dan een sublieme avond, met een band die gretig en gedreven was en een heerlijke sfeer, zowel als publiek onderling én zeker ook in respons op en in interactie met wat er op het podium gebeurde. De opnames van de avond zijn buitengewoon geslaagd, klinken gewoonweg tot in perfectie. Dan zijn er bovendien de zeer sterke en afwisselende nummers die de band speelde, de manier waarop Leprous ze uitvoerde, met een team van allemaal klasbakken waar met name polyritmisch drummer Baard Kolstad en op zang en toetsen de niets minder dan meesterlijk zingende Einar Solberg zich nog eens extra onderscheidden door hun beider vrijwel natuurlijke klasse." (Written In Music; 4,5 uit 5 sterren)
Een stel wereldberoemde muzikanten werkte samen om zo tot een nieuwe versie van Pink Floyd's classic te komen. Zeven verschillende studios waren nodig om gezamenlijk tot dit resultaat te komen. Wie wanneer zijn bijdrage heeft opgenomen, is niet duidelijk maar wie op welk nummer speelt wel. Het voert te ver om alle namen op te noemen, maar enkele zijn zeer verrassend. Laat je verrassen! (GT, Muziekbank)
""The Orphan Epoch" is weer vertrouwd sfeervol en zal dus bij velen in goede aarde vallen en is tegelijkertijd erg intens. Luister bijvoorbeeld naar "Seraphim Reels" waarin een door merg en been gaande saxofoonsolo van Peter 'Tigermoth Tales' Jones zit verwerkt. De song begint met falsetzang die doet denken aan wat Steven Wilson de laatste jaren laat horen. De zwaarte van metal duikt overigens af en toe wel op en heeft vooral in het bij vlagen massief klinkende "You Didn't See The Thief" veel effect. Het overheersende thema op "The Orphan Epoch" is dat we vooral onze eigen weg moeten volgen. In het sfeerrijke "We Are The Young" vraagt Armstrong zich af wat er met zijn vroegere klasgenoten is gebeurd en of ze later echt hun talenten hebben gebruikt. Zoals we gewend zijn is Kyle Fenton de enige andere muzikant van dienst en hij geeft met percussief drumspel halverwege "We Are The Young" een spannende inleiding voor een fraai opgebouwde en uiteraard intense gitaarsolo van Armstrong." (Radio Xymphonia)
"Ze weten niet van ophouden, die oude rocksterren. Het vijfde soloalbum van David Gilmour ligt in de schappen. Hij is inmiddels 78 jaar, dit icoon van Pink Floyd, de band waarin hij vanaf 1968 gitarist was. "Luck And Strange" bevat songs die hij in nauwe samenwerking met echtgenote/auteur Polly Samson schreef. De thematiek van de songs gaat hier veel over vergankelijkheid, ouder worden en sterfelijkheid. In het titelnummer is de in 2008 overleden Pink Floyd-toetsenist Richard Wright te horen met een in 2007 opgenomen partij. Het is aan Gilmours stem, maar vooral aan zijn machtige, zeer karakteristieke gitaarspel in een paar prachtig stukken te danken dat het album een fijn laagje Pink Floyd bevat. Mooiste track? Een herbewerking van "Between Two Points", oorspronkelijk van The Montgolfier Brothers uit 1999, met een vocale hoofdrol voor dochter Romany Gilmour. Sterke terugkeer van een topmuzikant die weet in welke fase van het leven hij beland is, maar waar sleet nog maar weinig vat op krijgt." (OOR)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
