"Producer James Holden laat feestelijke dance uit zijn jeugd terugkeren in zijn eigen, unieke minimal music. De Britse producer James Holden bouwde de afgelopen twee decennia een weldadig muzikaal oeuvre en je kijkt steeds verlangender uit naar een nieuw album van zijn hand. Zijn vorige plaat "The Animal Spirits" uit 2017 tintelde al van vrijgevochten originaliteit, en opvolger "Imagine This Is a High Dimensional Space of All Possibilities" klinkt zo mogelijk nog speelser. Volgens een toelichting van de componist zelf wilde hij mooie herinneringen aan de raves uit zijn jeugd inpassen in zijn eigen, unieke klankenwereld. Holden maakt al jaren elektronische muziek zonder dwingende beats maar meer in de traditie van de minimal music, en grote vrijdenkers als de organist en componist Terry Riley." (De Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Een toevallige ontmoeting met Renaat Vandepapeliere van R&S Recordings zorgde voor een platendeal. Er bleek genoeg materiaal te zijn voor twee albums, maar de deal met R&S voorzag maar in één album. Dus werd - geheel in lijn met hun van toeval doorspekte muzikale geluid - letterlijk een muntje opgegooid. Het 'winnende' album kreeg de toepasselijke naam The Gamble, en artwork dat de veelkleurige lichtjes van een kermisattractie laat zien. Een half jaar na de release van The Gamble werd het tweede album met muziek van die Berlijnse sessies uitgebracht. Oddments Of The Gamble (letterlijk: Restjes Van The Gamble) doet in niets onder voor het toevallige debuut. De brokkelige mix van Krautrock, Jazz en Ambient die de muzikale jeugd van de drie vrienden zo mooi samenvat is op Oddments wat mij betreft een net iets mooier in balans met de nieuwe toevoegingen." (artsexcellence.com)
Eerste deel van een serie van drie waarin The Orb aan het experimenteren gaaan met manieren om een vol ambient spectrum te creëren. Interessant voor de liefhebbers van het genre. (GR Muziekbank) "The Orb virtually invented the electronic genre known as ambient house, resurrecting slower, more soulful rhythms and providing a soundtrack for early-morning ravers once the clubs closed their doors. Frontman Dr. Alex Paterson's formula was quite simple: he slowed down the rhythms of classic Chicago house and added synth work and effects inspired by '70s ambient pioneers Brian Eno and Tangerine Dream. To make the whole a bit more listenable -- as opposed to danceable -- obscure vocal samples were looped, usually providing a theme for tracks that lacked singing. The group popularized the genre by appearing on the British chart show Top of the Pops and hitting number one in the U.K. with the 1992 album U.F.Orb." (Allmusic)
Soundtrack van de gelijknamige Disney/Pixar-animatiefilm, met score-tracks van het succesvolle duo Reznor en Ross én jazz-tracks van Jon Batiste. De twee muziekstijlen door elkaar geven de 2 werelden waarin de hoofdpersoon van de film zich bevindt, mooi weer.
"Bij een normale film is het misschien logisch, maar bij de soundtrack van Christopher Nolan's TENET voelt het op de een of andere manier gek dat de composities de chronologie van de film aanhouden. Waarom beginnen bij dat concert in Kiev (dat op de soundtrack ineens in Tallinn plaatsvindt)? Waarom eindigen bij die majesueuze bijdrage van Travis Scott? Zijn verdraaide stem past waanzinnig goed bij de timebending muziek van de film. Maar de echte credits gaan naar componist Ludwig Göransson, die een intense mix maakte van elektronische muziek en onverwoestbaar filmisch soundtrackbombast. Muziek die een hoofdrol opeist, en waarover net zo nagepraat wordt als over het verhaal." (3voor12.vpro)
Na de indrukwekkende box "In Search Of Hades", waarin de periode 1973-1977 werd weergeven, is dit het vervolg. In deze box gaat het om de periode 1980-1983. Behalve de reguliere albums (Tangram, Thief, Exit, White Eagle, Logos en Hyperborea) bevat deze set vele extra's, die niet eerder op CD verschenen. Zoals de 12-inch single Das Mädchen Auf Der Treppe, de 7-inch single Daydream/Moorland, de nooit eerder uitgebrachte soundtracks van The Soldier en The Keep en voor het eerst op CD het complete optreden van 6 november 1982 in het Dominion in London (dat in samengevatte vorm als Logos verscheen). In deze periode, waarin Johannes Schmoelling de plaats innam van Peter Baumann, ontwikkelde de muziek van Tangerine Dream van de voornamelijk geïmproviseerde muziek uit de vorige periode naar meer gestructureerde composities. Naast de schijfjes bevat de set ook een schitterend foto boek. (GT, Muziekbank)
Na de dood van oprichter en enig overgebleven oerlid Edgar Froese leek het einde van Tangerine Dream na ruim 45 jaar voor de hand te liggen. De overgebleven bandleden (Thorsten Quaeschning, Ulrich Schnauss en Hoshiko Yamane) konden niets anders dan de traditie voortzetten. Edgar Froese had hen die opdracht ook meegegeven voor zijn dood. Na de release van het eerste album zonder Froese ("Quantum Gate") in 2017 ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de groep ontstond een nieuw concept voor de optredens. In het eerste deel werden oude klassiekers in een nieuw jasje gespeeld en het tweede deel bestond uit pure improvisaties, zoals ook in de begin jaren 70 periode gebeurde. "Recurring Dreams" laat horen hoe het eerste deel van de optredens klinkt, maar dan in de studio opogenomen. Stukken als "Tangram", "Horizon", "Phaedra"en "Stratosfear" zijn geen gewone covers: het zijn geweldige herbewerklingen. Het klinkt allemaal als nieuw.
De periode 1973-1979 betekende voor het Duitse trio een zowel artistiek als commercieel hoogtepunt. Albums als "Phaedra" en "Rubycon" zijn erkende klassiekers op het gebied van electronische muziek. Tangerine Dream waren pioniers in een niet eerder gehoorde muziekstijl (maar die veel navolging zou krijgen). Steven Wilson remasterde de zeven albums uit die periode op briljante wijze. Wilson maakte ook 5.1. surround mixen, welke terug te vinden zijn op de twee Blu-Ray's. Daaraan toegevoegd zijn maar liefst 9 CD's zijn met niet eerder uitgebracht materiaal: o.a. het theaterproject Oedipus Tyrannus en drie complete concerten uit 1974 en 1975). Samen met het boek is deze set een absolute must voor de Tangerine Dream liefhebber van het tweede uur (voor het Virgin debuut "Phaedra" waren er al vier albums verschenen op het Duitse Ohr label). Voor een complete tracklijst en uitvoerige recensies verwijzen we naar bijgevoegde weblinks. (GT, Muziekbank)
"All five tracks are descendants of the manic style once called drill n bass: The drums skip and stutter, bouncing like ball bearings in an earthquake. Its a safe bet that no two bars are alike, though it would take a forensic analyst to map the minuscule variations of his splintered rimshots and blood-spatter drum drip. His rhythms have never been more dynamic: Hes taken the slow-fast lurch of classic drum n bass and fractured it into ever tinier shards, with kicks and snares setting off percussive chain reactions and elastic triplet patterns being pulled taut into zippers of pure buzz." (pitchfork.com)
Dit is deel 2 van een serie niet eerder uitgebrachte opnamen uit de archieven van het duo Gaz Cobain en Brian Dougan. Zie ook andere delen in deze serie.
"Nog niet halverwege de heerlijke popcollageplaat Knock Knock van DJ Koze hadden we al een vliegreis geboekt om te zoeken naar het Spaanse dorpje waar Stefan Kozalla zijn inspiratie vindt. De hypnotiserende housesingle Pick Up gaf de doorslag, al waren we al helemaal mee na de tweede track Bonfire, een fenomenale herwerking van Bon Ivers Calgary. José González lijkt uit een klingelklangelend muziekdoosje te komen in Music on My Teeth. En Baby (How Much I LFO You) is dan weer het soort soulvolle hiphopsong waarop J Dilla danst in zijn graf. Deze plaat is gemaakt voor dat gouden uurtje waarin de ondergaande zon alles in een gelukzalige oranje gloed zet". (HUMO).
Britse elektronische groep, bestaande uit Alex Paterson (The Orb), Guy Pratt (sessiebassist die vooral bekend is van Pink Floyd), Jimmy Cauty (The KLF) en Dom Beke. De muziek hier is over het algemeen meer 'up-beat' dan die van The Orb, maar minder euforisch dan de hits van The KLF (het ambientwerk van die act niet meegerekend dus). Wel klinkt het album eerder als gemaakt halverwege de jaren negentig dan een product van de jaren '00. buiten de synths en al dan niet geprogrammeerde beats van het duo Paterson en beken levert Pratt de bas- en gitaarpartijen. Sjeu komt er van gasten als Johnny Marr (gitaar in een nummer) en diverse andere instrumentale en vocale gasten. Die gastpartijen zijn niet op een conventionele manier gebruikt, maar klinken alsof zeo gesampled zijn uit een andere bron. Buiten wat EP's bleef het wat Transit Kings betreft bij deze plaat. De connectie tussen The Orb en Pink Floyd werd wel doorgezet, want in 2010 verscheen er een samenwerking met David Gilmour ("Metallic Spheres").
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
