Na de speedmetal-klassieker "Kill 'm All" was dit album uit 1984 even wennen: tussen de vertrouwde speedmetal stonden namelijk zorgvuldig opgebouwde, dynamische en epische nummers in lagere versnelling. Dit bleek een gouden concept! De blauwdruk voor de volgende twee albums was hiermee gelegd.
"Experimentele klanken van 'Renewal' zijn verdwenen, meer in verlengde ouder werk als 'Coma of Souls': Keiharde, soms ronduit botte thrashmetal, niet vernieuwend, maar gespeeld met veel overtuiging en kwaadheid. Soms hardcoretrekjes." (Oor).
30 Jaar na dato verschijnt een heruitgave van het misschien wel meest besproken album van Metallica in diverse formats. Behalve een remaster van het oorspronkelijke album op CD1 vinden we op CD2 demo's en ruwe mixen van het gehele album. Op CD3 staat een compilatie van live opnames uit de Damaged JUstice Tour, 1988-1989.
Ill Trusted is een vijfkoppige metalband uit Tilburg die eind 2011 is ontstaan. Het repertoire bestaat uit eigen songs, welke zijn geïnspireerd door bands zoals Lamb Of God, Machine Head en Chimaira. Het plaatje klopt, het gevoel ligt erin en de band spat van het podium qua uitstraling. Smaakt naar meer! meldt Rockportaal. Meer is er in de vorm van dit eigenbeheer-debuutalbum Conflict. Metal met een vaak tegen metalcore aanhangende energie en furieuze grunts. In juni 2014 trad de band nog op in Hengelo, op 27 september 2014 zijn de Tilburgers terug in Overijssel, voor een optreden in Almelo.
"Dit 14de album van de Braziliaanse metalband opent met de verrassend sterke trage titelsong, voorzien van melodieus gitaarwerk en solos. Sterke vocalen van Derrick Green die in het eerste deel 'clean' zingt en wanneer het tempo iets oploopt zijn rauwe vocalen laat horen. Het snelle "I Am The Enemy" bevat simpele riffs, fijne breaks en groovende stukken en is daarmee typisch Sepultura. Duidelijk is dat teruggegrepen wordt naar de groovende thrash metal die de band het meeste succes bracht. Nummers als "Alethea", het instrumentale "Iceberg Dances" en "Resistant Parasites" hebben melodieus gitaarwerk, lekkere thrash-riffs en strak drumwerk van jongeling Eloy Cassagrande. Meest verrassend is "Sworn Oath": een mid-tempo nummer, met een heerlijke muzikale inbreng en fijne agressieve vocalen van Derek. Sepultura heeft met "Machine Messiah" een heerlijk stuk groovende thrash metal gebracht, een verrassend en vernieuwend album dat in geen metalplatenkast ontbreken mag." (Erik van Dijk, Rockmuzine.nl; cijfer: 8,5/10)
"Allemachtig, dit zijn zeker geen zachtzinnige deuntjes. Het lijkt wel of Max Cavalera met de jaren bozer gaat klinken en "Archangel" is daar zeker een bewijs van. Er is geen rustpunt te vinden. De bijbelse thematiek is verder doorgevoerd dan de hoes en albumtitel alleen. Ook het gebruik van koren levert een bijdrage aan de thematiek en werkt uitstekend. Maar de niet-aflatende woede-uitbarstingen vermoeien ook wat. De titeltrack en "We Sold Our Souls To Metal" zijn prima songs met een hoofdrol voor het gitaarwerk van Marc Rizzo. In "Bethlehem Blood" werken de blaasinstrumenten heel goed. Die trekken de song omhoog. Maar "Live Life Hard" (met Matt Young van het Australische King Parrot), "Titans" en "Shamash" klinken toch wat gewoontjes. De mokerslag wordt aan het einde nog even uitgedeeld. De eerste anderhalve minuut van "Mother Of Dragons" neigt naar razendsnelle deathmetal om daarna langzaam uit te buiken waarbij Rizzo weer even alle vrijheid krijgt." (Sicco Roukema, WrittenInMusic; 3 uit 5 sterren)
"Voor deze release is Soulfly de studio ingetrokken met Josh Wilbur die eerder de productie verzorgde voor albums van onder andere Lamb of God en Trivium. Dat pakt heel goed uit, want het album kent een kraakhelder maar heavy geluid. Zang en instrumenten krijgen op de juiste momenten de hoofdrol en er lijkt zorgvuldig gekeken te zijn welk geluid er bij een specifieke passage in een song past. Zo is het drumgeluid soms droog en tribal en dan weer heel bombastisch en zwaar. Die Wilbur weet waar hij mee bezig is! (...) Ritual is veel meer dan zo maar het elfde album van Soulfly. Het is een geïnspireerd, afwisselend album geworden dat tot in de puntjes is uitgewerkt. Mijn aandacht heeft de band alvast weer!" (zwaremetalen.com)
"Wooooooowwwww. We hebben dit jaar al heel wat goede thrash metal gehoord, maar dit is toch wel de kers op de taart. Vanaf het brute titelnummer wordt het gas ingedrukt en de ene na de andere kraker op de luisteraar afgevuurd. Het drumwerk van Gene The Atomic Clock Hoglan is zoals Aardschok al schreef buitenaards. Nu zijn wel wat gewend van de beste drummer is het metalgenre, maar wat Hoglan laat horen is fantastisch. Bassist Steve DiGiorgio volgt hem op de voet en samen voor een geweldige ritmesectie die nimmer vervalt in monotone of voorspelbare patronen. Gitarist Eric Peterson die zon beetje alle muziek schreef, gooit de ene na de andere furieuze riff eruit en gitarist Alex Skolnick werpt daar passende solos overheen. Met zanger Chuck Billy hebben ze natuurlijk de beste zanger uit het genre is huis en dat is te merken. Chuck brult als vanouds en zet al zijn genregenoten in de schaduw. Zou zo maar bovenaan menig heavy jaarlijstje kunnen eindigen." (Richard Verbrugge, WrittenInMusic; 4,5 uit 5 sterren)
Speedmetal met zang uit 't andere einder van de hel. Inderdaad een slaughter voor je soul....
Een compleet optreden van de 'Black Album'-toernee, opgenomen in 1993. Oorspronkelijk uitgebracht in een peperdure box met 3 videobanden. Dit zijn de 3 CD's daaruit. Later verscheen een veel normaler geprijsde editie met 2 DVD's en 3CD's. Die is tevens in onze collectie te vinden.
"Dit is al weer het vijftiende album van Annihilator. Jeff Waters neemt nu ook de zang maar weer voor eigen rekening. Geen straf, want dat deed hij op meer platen uitstekend. Jeff is naast een muzikale duizendpoot ook een controlfreak. Hij doet zo ongeveer alles zelf om de herkenbare sound van Annihilator tot in perfectie op de plaat te krijgen. Het is een band, maar alleen op het podium. Er wordt op deze plaat meer gecombineerd met andere stijlen. Het is uiteraard niet zo dat je typerende stijlkenmerken van Annihilator niet meer zou herkennen, maar over het algemeen kun je wel stellen dat "Suicide Society" een ingetogener en diverser karakter heeft in vergelijking tot de voorgaande platen, mede doordat Jeff zelf ook weer zingt." (Marc, Metalfan.nl; score: 84/100) Op 6 november 2016 in Atak, Enschede: "De Canadese formatie rondom gitarist Jeff Waters is sinds het iconische debuut "Alice In Hell" niet meer weg te denken uit de metalscene."
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
