"De instrumentale spacerock van Quantum Fantay wordt meer dan eens met die van Ozric Tentacles vergeleken. Nu is mijn Ozric Tentacles-kennis een jaar of twintig geleden blijven steken, dus daar kan het aan liggen, maar als dit op Ozric Tentacles lijkt, is het toch Ozric Tentacles met een flinke portie peper in de reet. Bridges of Kukuriku vermengt namelijk de klassieke psychedelische en spacerock-elementen (de toetsen, de fluit, de repeterende en zweverige klanken en dito ritmes) met elektronica en bij vlagen heus rock-spierballenvertoon. Zo zijn Steve Hillage, Jean-Michel Jarre en Tangerine Dream nooit helemaal uit beeld, maar Djam Karet, Phideaux en het oudere werk van Porcupine Tree evenmin." (Casper Middelkamp, Progwereld)
Heruitgave van het studioalbum Volunteers uit 1969, aangevuld met live-opnames van hun optreden op het roemruchte Woodstock festival, ook in '69.
Het 5de Floyd-album is het 1ste waarop je het etiket 'symfonische rock' kunt plakken, zij het dat Floyd hele andere muzikale bronnen aanboort dan bijv. Yes, Genesis en ELP. Voor het zesdelige, plaatkantlange titelstuk wordt een flink blaasorkest plús koor ingezet, met grootse klassieke sound tot gevolg. Floyd leunde hiervoor zwaar op de arrangeerkunsten van Ron Geesin. De 2de helft bevat enkele sterke nummers, maar ook het wat flauwe "Alan's Psychedelic Breakfast" dat het van de geluidseffecten moet hebben.
"Het ensemble Ozric Tentacles ontstond tijdens de zonnewende op het Stonehenge Free Festival 1983 en groeide uit tot een van de bekendste psychedelische rockbands op Glastonbury en andere festivals. De unieke trippy soundscapes van de Ozrics verbindt spacerock met psychedelia en wat afgedwaalde dance music. Het album trapt af in een flitsende stijl en gaat verder met veel gedreven groovy en pulserende elementen. Voor een muzikale yogasessie als intermezzo in het titelnummer wordt ook ruim de tijd genomen. En als voor Ozric Tentacles begrippen de pedalen daarna weer eens behoorlijk stevig worden ingetrapt, zoeken ze ook weer net zo rap de voor hen veilige en dus hogere sferen op. Alle bekende ingrediënten zijn ook nu weer ruimschoots aanwezig, van echoënde gitaargolven tot bliepende synthesizers en dansbare drumritmes met aanzwellende baslijnen. Voor de die-hardfan is het een must-have omdat in de uptempo nummers meer te genieten valt dan op voorgaande albums." (Progwereld)
Live-CD van de 2019 tour door de energieke band King Gizzard & The Lizard Wizard.
"Dit is het derde album dat de band sinds het overlijden van Daevid Allen in 2015 uitbrengt. De line-up, bestaande uit Kavus Torabi (tevens bekend van Cardiacs en Knifeworld, HB), Dave Sturt, Ian East, Fabio Golfetti en Cheb Nettles is door Allen uitgekozen om het werk van Gong voort te zetten. Als dit album een week eerder was uitgekomen, was “All Clocks Reset” erg toepasselijk geweest omdat de wintertijd toen inging. Toch is dit nummer een week later ook relevant en behoort het in mijn ogen tot een van de hoogtepunten op het album. Gong heeft zich met "Unending Ascending" wederom bewezen als grootmeesters van de spacerock. Het is telkens weer een traktatie een nieuw album van Gong te mogen horen, zeker als het albums van dit niveau zijn. Geen enkel minder nummer, stuk voor stuk interessante composities die laten zien dat Gong nog altijd een relevante band is die zich blijft vernieuwen, ook zonder originele leden." (Rockportaal)
In het kader van het 40 jarig jubileum van de groep in 2006 nieuw gemixt en gemasterde versies van 34 songs op 2 CD's. Nooit klonken klassiekers als "Light My Fire", "The Unknown Soldier", "L.A. Woman" en "Riders On The Storm" beter. Met ook nog een rijk met foto's geïllustreerd boekje.
Legendarische debuut van de New Orleans-pianist/zanger, uit 1968. Een psychedelische, zeer persoonlijke mengeling van New Orleans mardigrass-rhythm & blues een voodoo-mystiek, gebracht met rasperige bluesstem, aangevuld met soulvolle achtergrondzangeressen en zweverige melodieën op fluit, sax en clarinet. (naar AMG)
Begin 1968 bleek bandbrein Syd Barrett, niet meer te handhaven (Een LSD-trip teveel?). Vlak ervoor was al een extra gitarist aangetrokken: David Gilmour. Mét Barrett waren al 3 songs opgenomen: het lieve, luchtige "Remember A Day" van Rick Wright, de psychedelische trip "Set The Controls..." van Roger Waters én Barretts afscheidsliedje "Jugband Blues", met anarchistisch koperblazersslot. Het schetsmatige, experimenteel-psychedelische titelstuk laat overtuigend horen waar het nieuwe viertal toe in staat was.
Met studio- en liveplaat. Voor de ambitieuze studioplaat fabriekten de 4 leden ieder een kwart in elkaar. Waters levert verreweg de sterkste bijdrage: "Grantchester Meadows" is een lieflijk meeslepend folkliedje, "Several Species..." is een na 1000x draaien nog steeds fascinerende collage. De geweldige liveplaat laat horen hoever de studio-Floyd en de live-Floyd toen uit elkaar lagen. "Careful With That Axe, Eugene", met Waters' door merg en been gaande schreeuw, werd opgepikt door filmregisseur Antonioni.
"In my opinion the underrated New York based VANILLA FUDGE is a pivotal progressive band like KING CRIMSON, COLOSSEUM and THE NICE. The best way to get an impression of the dynamic and alternating VANILLA FUDGE sound is the compilation-CD "Psychedelic Sundae (The Best Of)": some rhythm & blues with soul/gospel-like vocals and vocal harmonies but mainly music that is based upon great interplay between the fierce electric guitar (like Jimi HENDRIX) and the powerful Hammond B3 organ. The compositions range from slow, almost hypnotizing to propulsive with heavy outbursts. The vocals sound soulful, a rather unusual combination in prog rock. Discover this captivating, very progressive blend of different styles and keep in mind that YES, DEEP PURPLE and URIAH HEEP pointed at VANILLA FUDGE as their main influence!" (Progarchives)
“De sfeer wordt zo goed neergezet bij opener en titelsong “Hot Motion”. De band neemt er ook alle tijd voor, de sterke pre-chorus had eeuwig mogen duren. Langzaam uitgesponnen, verontrustend, maar toch aansprekend. Ook “Holy Horses” doet het goed in diezelfde vreemde uitstraling. Het is eigenlijk een wat vreemde gewaarwording, deze nieuwe plaat van Temples. Het is catchy en heerlijk psychedelisch. Alle elementen zijn aanwezig, blijkt ook uit geslaagde nummers als “Atomise”(mooie harmonieën) en “It’s All Coming Out”. ‘Hot Motion’past zo op het eerste gezicht goed in het repertoire van Temples. Live zullen de nummers ongetwijfeld goed binnenkomen. Toch: als studio-album mist het flair, verbeelding en een duidelijk doel. Er wordt goed gespeeld, technisch klopt het allemaal precies en is het best indrukwekkend, maar het gevoel zit te vaak niet op de juiste plek. En laat dat nu net het meest essentiële ingrediënt voor goede muziek zijn.” (Nieuwe Plaat)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
