Goed uitgebalanceerd carriere-overzicht. Op 'String Of Hits' en 'Definitive Guitar Album' mist namelijk nogal wat. Natuurijk veel uit de sixties, vanaf 'Apache' uit 1960, maar ook tot 'Theme From Deer Hunter' uit 1978 en nog recenter werk.
"Gitarist John Scofield heeft na een jazzleven – waarin hij met groten als Miles Davis, Joe Lovano en Pat Metheny speelde – in 2020 een rustig plekje opgezocht bij het ECM-label, dat hem alle ruimte gaf. Na een trioalbum met Steve Swallow op bas, die ook de composities leverde, en in 2022 een soloalbum, komt hij nu met de dubbelaar Uncle John’s Band. Hij wordt begeleid door contrabassist Vicente Archer en drummer Bill Stewart, met wie hij 1 november ook naar het Amsterdamse Bimhuis komt. Scofield wisselt eigen stukken af met klassieke popliedjes van Neil Young en Bob Dylan, Budo van Miles Davis en Bernsteins "Somewhere". Scofield speelt schitterend. Hoe hij na een paar maten voorzichtig de melodielijn van Mr. Tambourine Man inzet, is mooi. Ook de ‘walking bass’ van Archer in Scofields How Deep werkt." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
To create an album using only guitars, to the exclusion of all other instruments, apart from perscussion... no voices no synths, no keyboards, na samplers, no midi... just an ocherstra of guitars.
Marillion-gitarist Steve Rothery werd in 2013 uitgenodigd om in oktober van dat jaar op het jaarlijkse Plovdiv Guitar Festival te komen spelen. Ter voorbereiding organiseerde hij een aantal schrijfsessies met bevriende gitarist Dave Foster, waar beiden zeer tevreden over waren. Nadat ook een ritmesectie was geregeld in de vorm van Leon Parr en Yatim Halimi, had men al snel het gevoel dat er iets bijzonders aan het ontstaan was. En zo groeide deze uitnodiging uit tot iets wat uiteindelijk het studio-album The Ghosts Of Pripyat moet gaat worden. Dit album is via crowdfunding voorgefinancierd door fans. Later dit jaar horen we het resultaat, want het zal zeker ook aan de Muziekbank-collectie worden toegevoegd. Het publiek in Plovdiv had dus alvast een voorproefje, al zullen de nieuwe stukken die daar gespeeld werden daarna vast nog weer veranderd zijn. De rest van het optreden bestond uit gitaarsolo-passages uit Marillion-klassiekers. Het concert is keurig opgenomen en nu te zien en horen op deze DVD/CD-set.
The electric guitar innovator in the 1970s. This box set in ECMs Old & New Masters Series collects Terje Rypdals two-LP Odyssey album heard on CD, for the first time, in its entirety, including the much-requested and epically-rocking Rolling Stone and "Unfinished Highballs", a recently unearthed 1976 radio recording that documents the Norwegian guitarists work for his Odyssey quartet and the Swedish Radio Jazz Group. The complete Odyssey may address a longstanding demand, but Unfinished Highballs will surprise even Rypdals most committed fans. It reveals that not only were many of the markers which would come to define his career already in place, but the intrepid guitarist was already searching for ways to include, rather than exclude, in his approach to composition and performance. (bron: ECM) "A magnificant effort that combines crushingly powerful rock/jazz ("Over Bierkerot" is a killer) with long, brooding electric ruminations." (Michael P. Dawson, Allmusic)
"Jan Akkerman is natuurlijk onze internationale gitaartrots. Hij kenmerkt zich door vooral zijn eigen pad te trekken. De een noemt het dom doordat een internationale topper verloren is gegaan, een ander zal zeggen dat hij niet gebogen heeft voor de commercie. Deze verzamelaar is een staalkaart van zijn nogal wispelturige carrière en is daarmee op het oog een allegaartje. Singles van Johnny And His Cellar Rockets, The Hunters, Brainbox en Focus, maar ook solowerk en projecten met Kaz Lux en Thijs van Leer. Opvallend is direct dat Akkerman op allerlei verschillende manieren uit de voeten kan met zijn instrument. Vergelijk de 1974-versie van "House Of The King" maar eens met het origineel of met "Piétons" uit 1984. Deze gevarieerdheid zorgt er voor dat de schijven blijven boeien. Niet alle Akkerman-gerelateerde singles zijn terug te vinden, zeker niet zelfs, maar het gebodene is uitstekend!" (Hermen Dijkstra, Platomania)
"Debuut op prachtlabel ECM van de in Buenos Aires geboren gitarist Dominic Miller. Daarmee wéét je meteen dat je kwaliteit in handen hebt. De gitarist werkte al samen met bijzonder grote namen in de muziekwereld zoals Peter Gabriel, Sting, Paul Simon, Placido Domingo en John McLaughlin. Op zijn debuut laat Miller vooral zijn latin roots horen. Toen Miller aan de opnames begon liet hij zich inspireren door twee legendarische releases op het ECM label. Meer bepaald Egberto Gismontis Solo en Pat Methenys Offramp. Na het uittesten van verschillende bezettingen viel de keuze in samenspraak met Manfred Eicher echter op een solo-album. Silent Light zou je kunnen beschouwen als het resultaat van beide albums. Klassiek meets onderhuidse americanagroove, zoiets. Daarnaast leert hij nog altijd bij van zijn (al dan niet muzikale) ontmoetingen, zoals Mark Hollis met wie hij een liefde voor uitgepuurde, tot op het bot gaande muziek deelt. Heel naakt, zuiver en kaal." (Philippe de Cleen, WrittenInMusic; 4,5 uit 5 sterren)
Na het in mijn ogen wat tegenvallende bluesalbum All Blues uit 2019 komt Peter Frampton nu met iets heel anders. En de titel zegt alles: Frampton zingt geen woord en laat daarvoor zijn gitaar spreken. De CD bevat een tiental meer of minder bekende covers uit de popgeschiedenis, die worden voorzien van nieuwe arrangementen. Frampton laat horen nog steeds fantastische gitarist te zijn. Het is een lekker luisteralbum geworden. Enkele voorbeelden zijn 'If You Want Me To Stay' (Sly Stone), 'Avalon' (Roxy Music), 'Isn't It A Pity' (George Harrison), 'Are You Go
"John Scofield goes country! Waarom niet? De gitarist, componist en bandleider laat zich niet leiden door genres en grenzen. Hij fuseert net zo makkelijk moderne bop met R&B, of drum & bass met rock en blues. Het is dus geen verrassing dat nu, na zijn vorige plaat "Past Present" uit 2015, de country aan de beurt is. Fraaie instrumentale bewerkingen van oude en nieuwe countryklassiekers die altijd smaakvol bewerkt worden." (bron: Platomania)
"Wat een gitaarfenomeen blijft de Deense gitarist Jakob Bro toch! Met "Streams" bewijst hij wederom tot de absolute buitencategorie te behoren. In een ideale samenstelling met Thomas Morgan (bas) en Joey Baron (drums), mannen die het laatste jaar ook al met hem speelden en hem muzikaal volledig snappen, stijgt Bro tot grote hoogten. Het trio zoekt altijd sfeer en rust, accentueert af en toe elementen, maar vliegt nooit uit de bocht. Juist die ingetogenheid maakt de muziek van Bro zo uitzonderlijk. Subtiel, uitdagend en intrigerend. Op "Streams" zet Bro de lijn door die hij met "Gefion" inzette. Super subtiel en sfeerrijk komen de 7 verse composities (waarvan het prachtige "Heroines" zowel als trio- en als solostuk wordt uitgevoerd) tot volle wasdom. Wat een indrukwekkend trio muzikanten is dit toch en wat zijn ze ongelooflijk op elkaar ingespeeld. Het blijft Bro die met zijn gevarieerde tegelijk warme gitaarspel virtuoos de lijnen uitzet in de composities." (Dick Hovenga, Writteninmusic; 4,5 uit 5 sterren)
In de zomer van 2016 zat de Britse gitaargod Jeff Beck 50 jaar in 'het vak', wat hij vierde met een speciaal optreden in de Hollywood Bowl. In vogelvlucht belicht hij zijn hele carrière, waarbij hij bijgestaan wordt door diverse gasten. Om het publiek te laten weten dat hij nog steeds risico's neemt en blijft veranderen presenteert de 72-jarige eerst zijn piepjonge nieuwe band, waarmee hij het naar Gil Scott Heron knipogende, maar wel echt nieuwe nummer "The Revolution Will Be Televised" brengt. Dan gaan we terug naar 1966: Becks tijd bij The Yardbirds. Jimmy Hall van de Amerikaanse countryrockband Wet Willie vertolkt klassiekers als "Heart Full Of Soul". Zijn vroege soloplaten worden belicht met o.a. "Beck's Bolero" voordat Jan Hammer een nummer of zes meedoet in nummers van zijn meer jazzrockgetinte instrumentale platen uit de jaren '70 en '80. Naar het slot toe mag Steven Tyler de Rod Stewart-rol spelen in "Shape Of Things", voordat afgesloten wordt met "Purple Rain" van de toen recent gestorven Prince.
LP's uit 1977 en 1978 op 'n 2CD-set. Veel muziek van Buchanan, bekend om zijn door merg en been snijdende, emotioneel geladen gitaarspel op de Fender Telecaster, is vaak indeelbaar bij blues(rock). Deze albums wijken daar nogal eens van af. Zo is "You're Not Alone" een productie van Stanley Clarke. Deze bassist van o.a. jazzrockgroep Return To Forever vroeg ook nu musici uit zijn 'scene', zoals drummer Narada Michael Walden en toetsenist Jan Hammer (ex-Mahavisnu Orchestra). Niet dat het resultaat pure jazzrock is, maar neigingen in die richting zijn er wel degelijk, getriggerd door bijv. Waldens virtuoze stijl. Zo ontstaat er bij vlagen muziek die zo op een album van die andere superheld op de Telecaster had gepast: Jeff Beck. Op "Green Onions" spelen enkele originele Booker T & The MG's-leden mee. Voor "You're Not Alone" voorziet producer Raymond Silva Buchanans spel van soms haast Pink Floyd-achtige arrangementen (denk "Shine On You Crazy Diamond"). Neil Youngs "Down By The River" kan zo'n aanpak wel hebben.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
