"Al bijna twee decennia is American Aquarium het zeskoppige vehikel uit North-Carolina van B.J. Barham. Uit de puinhopen van de Amerikaanse ervaring komen de puntige, voortstuwende, bijwijlen polariserende en soms overpeinzende beschouwingen van deze getroebleerde singer-songwriter. Het wonderlijke is dat ze vitaler klinken dan ooit. Wederom geproduceerd door Shooter Jennings weten ze ditmaal de energie van een liveoptreden te vangen. Ingeklemd tussen twee heftige brandende rocksongs, duik je in een leven waarin niets absoluut is en alles in conflict is met elkaar. Zoals de eeuwige spanning tussen de drang om er op uit te trekken of thuis te blijven. Of Barhams tegenstrijdige verhouding met zijn identiteit op "Southern Roots". Of de complexiteit van de abortuskwestie in "Babies Having Babies" Genuanceerd en bloedeerlijk. Bij deze eeuwige misfits van de alt. country gaat het altijd ergens over. (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"De Amerikaanse zanger Gram Parsons maakte in de jaren zestig bliksemsnel carrière. Hij begon in The International Submarine Band, verleidde The Byrds tot het maken van een heuse countryplaat (Sweethearts Of The Rodeo), bekeerde The Rolling Stones tot de country, maakte vervolgens twee prachtige countryrockplaten met The Flying Burrito Brothers, alvorens verder te gaan als soloartiest. Voor de twee soloalbums die hij maakte voor Reprise, GP (1972) en Grievous Angel (1973), rekruteerde hij de begeleidingsband van Elvis Presley. Ook ontdekte hij de jonge zangeres Emmylou Harris, met wie hij enkele hartverscheurende duetten opnam. Commercieel succes bleef uit en Parsons overleed in 1973 aan een overdosis drank en drugs. Op The Complete Reprise Recordings zijn de eerdergenoemde soloalbums aangevuld met een cd met alternatieve takes, die in kwaliteit weinig onderdoen voor de bekende versies." (Muziekweb)
Eén der meestbesproken rootsrock-CD's van '96. "Afwisselend, loopt uiteen van breekbare ballades tot stevige stampers. Verraadt invloed van The Replacements met stijlcitaten uit werk van o.a. Stones, Beach Boys, G Parsons, Big Star." (OOR) De oorspronkelijke dubbel-cd uit 1996 is op deze uitgave uitgebreid met maar liefst 3 cd's. Op cd 3 staan nog niet eerder uitgebrachte outtakes en demo's. Op cd 4 staat een live concert dat alleen beschikbaar was als promo cassette. Dat geldt ook voor het grootste deel van cd 5. Verder vind je op cd 5 nog 4 andere livenummers die nog niet eerder waren uitgebracht.
"Met Calexico (grensstad in Californië) begeven Joey Burns en John Cenvertino zich ook muzikaal op het grensgebied tussen de VS en Mexico. Al sinds het debuut "Spoke" (1996) wordt hun muziek sterk beïnvloed door de mix aan culturen die Amerika rijk is. Het vierde album "Feast Of Wire", dat de verhalen van de mensen die rond die grens wonen en werken vertelt, was twintig jaar geleden de eerste plaat waarop Calexico optimaal gebruik wist te maken van het gigantisch arsenaal aan instrumenten en klankkleuren dat we inmiddels zo goed kennen van de band. Voor het tweede schijfje van deze jubileum-editie is een oude, niet eerder verschenen live-opname van de plank gehaald, opgenomen in Stockholm op 25 april 2003. Helaas zijn de vocalen niet altijd even sterk, raken de instrumenten zoek in de mix en komen de prachtige songs gewoonweg niet altijd tot hun recht. Om deze pijn te verzachten bevat de heruitgave gelukkig ook de prachtige Love-cover "Alone Again, Or". (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"De broertjes Chris en Oliver Wood en hun broeder van een andere moeder Jano Rix hebben onlangs ook weer een zalig soulvol en funky album uit hun mouw geschud. Goeie grutjes wat een lekker ding is dit "Heart Is The Hero"! Het album groovet en swingt als een tierelier. Meteen de eerste track "Pilgrim" glijdt erin als gesmolten boter over barbecue-gegrilld lekkers. Hun stemmen zijn echt prachtig, en doen je denken aan deels The Band, deels Band Of Heathens en deels North Mississippi Allstars maar toch hebben ze wel degelijk hun eigen geluid. Wat een heerlijke sound met golvende orgeltjes, kabbelende pianootjes en lekkere akoestische en elektrische gitaren. Maar vooral vreselijk veel soul in dit fraaie en sappige en eigenlijk ook zwoele en swingende album! Luister maar eens naar het het genoemde "Pilgrim" en wie daar bij stil kan blijven zitten op een stoel die zou misschien zijn pols moeten checken;-)" (Lucky Dice)
"Cinema speelde altijd al een grote rol in het werk van de in augustus 2023 overleden gitarist/songwriter van The Band. Daarnaast hield hij natuurlijk een nauwe band met Martin Scorsese, dit alles nadat de muzikant zélf al de ster was geweest van een Scorsese-film: "The Last Waltz" (1978), de afscheidsregistratie van The Band. "Killers Of The Flower Moon" gaat over de moorden op de Osage (een Indianenstam) in Oklahoma 100 jaar geleden. Robertsons moeder was van Indiaanse afkomst en het schrijnende relaas raakte hem daarom ongetwijfeld diep in de ziel. Maar hij wilde beslist geen typisch Indiaanse muziek op de soundtrack. In plaats daarvan is de muziek bij vlagen bluesy, met slide-werk dat sterk doen denken aan de soundtracks van Ry Cooder. Met rijke instrumentatie (percussie, panfluit, mondharmonica) raakt Robertson precies de juiste toon voor een aantal cruciale scènes." (Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
Of all the dozens of albums released by Johnny Cash during his nearly half-century career, 1964s "Bitter Tears: Ballads Of The American Indian" was among the closest to the artists heart. A concept album focusing on the mistreatment and marginalization of the Native American people throughout the history of the USA, its eight songs spoke in frank and poetic language of the hardships and intolerance they endured. Now, 50 years after it was recorded, a collective of top Americana artists has come together to reimagine and update these songs that meant so much to Cash, who died in 2003. The album was produced by Joe Henry (Bonnie Raitt, Aaron Neville), and features American music giants Kris Kristofferson, Emmylou Harris, Steve Earle, Bill Miller, Gillian Welch and David Rawlings, and Norman and Nancy Blake, as well as up-and-comers the Milk Carton Kids and Rhiannon Giddens, interpreting the music of "Bitter Tears" for a new generation. (bron: Sony Music)
"De inmiddels 91-jarige Willie Nelson liet zich door de countryzanger Orville Peck, het gemaskerde alter ego van de uit Zuid-Amerika afkomstige muzikant Daniel Pitout, verleiden tot een duetversie voor zijn ep "Stampede: Vol. 1". Ook queer-icoon Elton John buigt zich nogmaals over een van zijn successen ("Saturday Night's Alright (For Fighting)") op een tracklist met daarnaast coverduetten met ondermeer countryact Midland, singer-songwriter Allison Russell en Nathaniel Rateliff. Op zijn studioalbums "Pony" (2019) en "Bronco" (2022) liet Orville Peck al horen over een gouden strot te bezitten, wat op "Stampede: Vol. 1" slechts een nadeel kent: ieder ander verbleekt naast de emotionele kracht die hij in zijn woorden legt, wie ze dan ook schreef. Een luxeprobleem gelukkig, waarbij Willie Nelson bovendien verrassend goed overeind blijft naast 'queer cowboy' Peck." (Lust For Life Magazine juli/aug 2024; 4 uit 5 sterren)
"The variety of artists who have covered John Hiatt's songs is staggering. But the folk, country, and blues crowd have been the most commercially successful Hiatt interpreters, hence an entire album devoted to these genres is a logical, and even obvious, concept. "Rollin' Into Memphis", with its title seemingly derived from "Memphis in the Meantime," oddly a song that does NOT appear here, is a well-meaning and generally successful attempt to mine the blues and folk roots of his music and breathe new life into these tunes with imaginative rearrangements from an intriguing assortment of players. The album benefits greatly from utilizing the same backing band on all tracks. Although the singers run the gamut from folk (Odetta, Patty Larkin, Chris Smither) to blues (Raful Neal, Colin Linden) and even to zydeco and Cajun (C.J. Chenier, Terrance Simien), the core group featuring guitarist G.E. Smith and keyboardist Anthony Geraci keeps the music in the same sweaty, swamp rock groove." (Hal Horowitz, Allmusic)
"Silver Bell had eigenlijk al in 2000 uit zullen komen. Door verandering van eigenaar bij haar label A&M verdween dit in de studio van Daniel Lanois opgenomen album jammerlijk genoeg ergens op een plank achteraf. Onbegrijpelijk, want twee songs - "Thruth #2", en "Top Of The World" - werden wel opgenomen door The Dixie Chicks op hun album "Home" en zij maakte de songs tot hits en wonnen zelfs twee Grammy Awards voor dat album. Dertien jaar na dato is nu toch besloten om "Silver Bell" alsnog uit te brengen. Glyn Johns mixte de originele opnames opnieuw en nu mogen we eindelijk genieten van Pattys versie van "Thruth # 2", met achtergrondvocalen van Emmylou Harris, en de studioversie van haar meesterlijk goede song "Top Of The World". Doug Lancio speelt gitaar op het album en John Deaderick de toetsen." (Sandra Zuidema, Luckydice)
"Jerry Douglas weet al jaren voor allerlei acts te spelen en werd ingehuurd door o.a. Ray Charles, Eric Clapton, Dolly Parton en John Taylor. Een graag geziene gast dus en weet solo ook voldoende albums te maken. Het nieuwe album van Hiatt is dan ook erg blues country georiënteerd. Het past bij zijn stem en zijn relaxte houding dat het er allemaal al op zit. De Leftovers nog en even en dan is het gebeurd. Dit keer zonder drums maar lekker een contrabas met een rhythm gitaar, een slide gitaar en viool doen de rest. Maar vooral staat Hiatt zijn stem centraal en trekt de aandacht en geeft het ritme. Long Clack Electric Cadillac is dan direct al een nummer vol humor zoals we dit van Hiatt kennen. Dit komt in de songs Im in Ashville, The Music is Hot en het Buddy Boy terug. Met Keen Rambler en Sweet Dream gaat het muzikale kaarsje toch wat sneu uit. Hopelijk weet Hiatt een vervolg op dit heerlijk album te maken." (Mpodia)
"Calexico is bij uitstek een band die vreugde en verdriet mooi weet te verenigen in hun liedjes. Hun steeds geraffineerdere mix van rock, Americana, Tex-Mex en cumbia – waarin melancholie en uitbundigheid hand in hand gaan – leent zich daar uitstekend voor. Op hun elfde album El Mirador kloppen Joey Burns en John Convertino het stof van de afgelopen jaren af en richten zich op. Calexico viert het leven, in voor- en tegenspoed. Het biedt met het fantastische El Mirador een klein baken van hoop." (OOR)|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
