"A Moving Sound is een energiek muzikaal gezelschap uit Taiwan, dat een onwaarschijnlijke samenwerking aanging met het New Yorkse avontuurlijke strijkkwartet Ethel. Dat leverde een tamelijk verbijsterend album op waar ik met stijgende verwondering en bewondering naar heb zitten luisteren, want de combinatie pakt in de meeste gevallen bijzonder goed uit. Zangeres Mia Hsieh is misschien wel het meest nadrukkelijk aanwezig, maar de percussie van Joey Chen en Scott Prairie van A Moving Sound zijn absoluut niet te onderschatten. En dan ETHEL: Ralph Farris op altviool, Kip Jones viool, Dorothy Lawson cello en Corin Lee viool, en ze zingen ook nog eens alle vier mee. Scott Prairie is de componist van vrijwel alle nummers, en de muzikale leider van het gezelschap, terwijl Ralph Farris de arrangementen voor zijn rekening nam. Een intensieve en zeer geslaagde samenwerking dus." (Moors Magazine)
"Een fascinerend, sfeervol samenspel van de Afrikaanse kora met een strijkkwartet! De in 1999 van Gambia naar Denemarken geëmigreerde musicus Dawda Jobarteh houdt van genre-overschrijdende samenwerkingen. Hoewel hij afkomstig is uit een gerenommeerde muzikale dynastie - waaronder grootvader Alhaji Bai Konte en vader Amadu Bansang Jobarteh - weigerde Jobarteh aanvankelijk deze traditie voort te zetten. Na zijn verhuizing naar Denemarken leerde hij zichzelf toch de kora bespelen; op zijn eigen manier en met versterking. In zijn spel combineert hij afro jazz met folk. Naast het Deense strijkkwartet Admeta, werkten de gastzangers Jullie Hjetland, Elene Daraselia en Zako Bokuchava mee, evenals drummer Francis Kweku Osei en saxofonist (en arrangeur) Jens Christian 'Chappe' Jensen." (Muziekweb)
“Ernst Reijseger is misschien wel de grootste kameleon die er in de Nederlandse cellowereld rondloopt. Hij begon ooit met cellolessen bij Anner Bijlsma, maar vond zijn stiel in de jazz, de geïmproviseerde muziek en de hedendaags klassieke muziek. En dat bij voorkeur allemaal gemixt, op een hoop gegooid en door elkaar gehaald. Want dat maakt Reijseger als componist en uitvoerend musicus tot een fenomeen: zijn werk is een vanzelfsprekende combinatie van invloeden en allesbehalve een gekunstelde ‘cross over’. Hij bewijst dat nu weer met het ter ere van zijn zestigste verjaardag verschenen Feature. Een wonderlijke cd die van intieme volksmuziek schiet naar de grenzen van krankzinnigheid ("The Face of God bijvoorbeeld") en terug naar de verstilling van een moderne Chopin-nocturne en de opwinding van gerafelde jazzklanken. De opnamen zijn grotendeels van concerten die in 2009 en 2010 plaatsvonden. Het spelplezier en de intimiteit spatten er van af met Reijseger als inspirerend middelpunt. Mooi.” (Luister)
"Slagwerker Vinsent Planjer, vooral bekend van het Rembrandt Frerichs Trio, heeft wat te bewijzen. Althans dat vindt hij zelf, getuige zijn begeleidende tekst bij zijn nieuwe album "Warm To The Touch". Percussie wordt volgens hem maar al te vaak gezien als een begeleidend instrument. Om aan te tonen dat slagwerk gelijkwaardig is aan andere instrumenten nam hij voor dit album acht stukken in kleine bezetting op: steeds percussie met één of twee melodie-instrumenten. In de duo- en triostukken onderzoekt Planjer alle expressiemogelijkheden van zijn gevarieerde drumkit. Planjer vroeg voor dit project, dat ruim twee jaar in beslag nam, verschillende topmusici uit de wereld van de jazz en de klassieke muziek. Hij daagde hen uit nieuwe klanken te vinden en een gedeelte te improviseren. Dat laatste was niet iedereen gewend. Iedereen moest acteren op de top van zijn kunnen. Planjer putte inspiratie uit verschillende genres: van jazz en pop tot klassiek en wereldmuziek." (Jazzenzo)
De Tunesische oud-speler vergezeld van twee Franse musici: François Couturier (piano) en Jean-Louis Matinier (accordeon). Het trio was te zien op North Sea 2005. De muziek is zó verstild dat hij eiste dat de zaal na concertaanvang niet betreden mocht worden - uniek voor North Sea. Dat was de muziek, die niet echt jazzy aandoet, ook voor North Sea. De Fransen brengen hun invloeden mee, maar overheersend blijft een Arabische sfeer in contemplatieve, ijle, bezwerende stukken.
"Na enkele soundtrack-albums, een eigen symfonie en een eerbetoon aan de Egyptische zangeres Oum Kalthoum, laat Maalouf zich op dit nieuwe album inspireren door de muziek van Latijns Amerika. Die muziek is een van de grote liefdes van de Frans-Libanese trompettist en hij maakt ons op S3NS (speek uit Sense) deelgenoot hiervan. Dat begint meteen goed in het openingsnummer Una Rosa Blanca (een witte roos), met een grote rol voor de jonge getalenteerde Cubaanse pianist Harold López-Nussa. Dat begint als zon typisch Maalouf-liedje, gaat dan over in de speech over hoop en vrede die Barack Obama in Havana hield in 2016, waarna het transformeert tot een prachtig Cubaans nummer, met veel blazers en percussie. Nog zon fantastisch Cubaans nummer is Gebrayel, met een glansrol voor Roberto Fonseca, een Cubaanse pianist die net als Maalouf niet vies is van het samensmelten van muzikale culturen." (Platomania)
"Your Queen Is A Reptile klinkt als hun meest gevarieerde album tot nu toe. Niet alleen in composities maar ook in ritmes. Weinig jazzalbums gehoord die zoveel percussieve drive en swing hebben. Wat een ongelooflijke energie barst er uit de speakers! De gloriërende sax van Hutchings en die dan weer als dynamisch blaasinstrument en dan als bas voortpompende tuba van Cross blijven natuurlijk het geluid van de band bepalen, maar wat zijn die ritmes toch van een heerlijke onherroepelijkheid. (...) Your Queen is A Reptile is een uitermate enerverende plaat die tot een nieuw kroonjuweel van de Britse jazz gekroond mag worden. Een album ook waar terloops een nieuwe lichting Britse jazzmuzikanten wordt voorgesteld met saxofoniste Nubya Garcia en drummer Moses Boyd als voornaamste maar waar ook oudere held Pete Wareham (Acoustic Ladyland, Polar Bear) de eer krijgt die hij toekomt". (Written In Music).
"Guitarist Tom Excell's Nubiyan Twist is one of the more substantial groove-based fusion outfits orbiting the perimeter of Britain's alternative jazz world. The band, based in Leeds, combines soul, funk, modal jazz, hip hop, and West African Afrobeat and highlife in a dancefloor-friendly melange which is a whole lot of fun while also possessing some depth. On "Freedom Fables", cameo appearances include previous guest vocalists Ruby Wood and Cherise Adams-Burnett , an outstanding young singer who is destined for greatness, and first-time additions to the line-up, alto saxophonist and rapper Soweto Kinch and Ghanaian highlife vocal stylist Pat Thomas. Lyrically, the album touches on serious subjects such as the objectification of women, and colonialism and its legacy. Ultimately, "Freedom Fables" is more of a visceral than cerebral experience, but, as George Clinton so memorably put it, "Free your ass and your mind will follow". (AllAboutJazz)
"Verzameling van 17 gezangen, hymnen, folksongs en improvisaties gebaseerd op oude IJslandse, Noorse en Zweedse bronnen, naar onze huidige manier van waarnemen gebracht door zangeres en violiste Anna Maria Friman, de twee zangeressen Linn Andrea Fuglseth en Berit Opheim en trompettist-extraordinaire Arve Henriksen. Deze muziek is een duidelijk voorbeeld van migratie als onverbrekelijk bestanddeel van ons lokaal bestaan. Het is muziek uit een ver verleden, gekenmerkt door radicaal verschillende levensomstandigheden. Indrukwekkend vanaf het eerste moment van luisteren is de kracht, rust en concentratie die deze oorspronkelijk monofonische muziek uitstraalt. Anna Friman in haar liner notes: 'Het is voor ons moeilijk voor te stellen, dat tot heel laat in de middeleeuwen in de kerk of elders weinig geestelijke polyfonie te horen was. Vrijwel iedere muzikale ervaring was op monofonie gebaseerd.' De fraaie uitwerkingen maken dit een unieke auditieve reis." (Henning Bolte, Written In Music; 4,5 uit 5 sterren)
"De Amerikaanse trompettist Miles Davis speelde voor het eerst in de Berliner Philharmonie in 1964 tijdens Jazzfest Berlin. Hij zou er, tot zijn dood in 1991, nog acht keer terugkeren. In 2021 werd zijn 30ste sterfjaar in deze klassieke concertzaal gevierd met een editie van Jazz at Berlin Philharmonic. De cd Sketches Of Miles is de 12de registratie uit deze onvolprezen concertserie. De hoofdrol is ditmaal voor de Amerikaanse trompettist Theo Crocker, die met zijn mix van hiphop, fusion en andere zwarte muziekstijlen minstens zo baanbrekend opereert als Davis in zijn tijd. Met zijn kwartet benadert hij het geluid van Davis en zijn band uit de jaren 60, en soms komt hij daar akelig dichtbij, zoals in My Funny Valentine. Op cd twee krijgen zij bijstand van leden van het huisorkest in een aantal suites rond de orkestalbums van Davis met arrangeur Gil Evans. Alles fraai, sfeervol en zeer authentiek uitgevoerd, dus uiteindelijk doet Sketches Of Miles ook naar de originele Miles Davis-albums grijpen." (Muziekweb)
"Karim Ziad, drummer, percussionist arranged this new album in which we find around Syna Awel and himself, David Aubaile on piano and flutes and Pierre Bonnet on bass. Sung mainly in Berber language but also in French, these ten songs make us travel in oriental atmospheres, bendirs, Krakeb and derboukas are for many. But the piano also instills jazz or even pop harmonies. By listening, we will also hear some Occitan influences. Music doesn’t like borders. In this beautiful setting of sounds, shaped by inspired musicians, the voice of Syna Awel can develop its ease, its power in all its nuances." (Allaboutjazz)
"De in Oslo gevestige gitarist en componist Oddrun Lilja Jonsdottir verenigt op haar tweede album de vier windstreken. Dat doet de Noors-IJslandse samen met haar band LILJA, ondermeer bestaande uit de Zuid-Afrikaanse zanger en percussionist Bafana Nhlapo en de Nederlandse vocalist Sanne Rambags, plus vele gastmuzikanten. De muzikale globetrotter werkte al met veel artiesten van over de hele wereld voor haar eerste plaat. Voor "Mirage" zocht Oddrun Lilja de samenwerking op met vier specifieke muzikanten, die vier muziektradities vertegenwoordigen. Célio de Carvalho zorgt voor invloeden uit de Braziliaanse muziek en Umbanda ritmes, Ustad Ashraf Sharif Khan uit Pakistan laat de Zuid-Aziatische raga klinken, Zakaria Houaoura de Marokkaanse gnawa en Sara Marielle Gaup vertolkt Sápmi joik uit de Sami-traditie." (Jazzenzo)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
