"With original music collaboratively-composed and tested out in the spontaneity of moments during a run at the Blue Note Jazz Club in Greenwich Village, New York City, in September of 2024, Béla Fleck, Edmar Castaneda and Antonio Sanchez then captured their unity in the recording studio. That they succeeded with such panache on cuts like "Archipelago," is a testament not only to their individual technical skills but the combination of humility and daring that inspired them to take chances in the short term and long term. Secure in the close-knit relationship they have formed during the performances, the threesome fine-tuned an uncanny shared method of injecting tunes such as "Hooligan Harbor" with as much rhythm as melody. If not for its fairly conventional structure as a bluegrass reel of sorts, the name of this final track by BEATrio may be somewhat cryptic, but it is nevertheless an accurate summary of all that unfolds during this consummate collective effort." (AllAboutJazz; 4,5 uit 5 sterren)
Joel Sebunjo is a rising African star, a multi-instrumentalist, specializing in kora and endongo, singer/songwriter and musical interpreter of Ugandan and other African traditions. He easily blends the foundations of African and Ugandan music with jazz, funl, R&B, and other modern musical influences and rhythems.
"Buitengewone musici uit de VS, Cuba, Brazilië, Finland, Senegal en verder zullen je meevoeren naar jazzcafe's over de hele wereld" belooft de hoestekst. Luister zelf!
""Homeland" is peppered with guest artists, and the whole thing is a beautiful, celebration of life and place. The very spirit and scope on display epitomises Seckou’s approach to music as an art form inviting everybody to connect with it. Seckou packs a lot into these twelve tracks and thirty-five minutes, resulting in a lean and sharp set. There is a lot to unpack here; Seckou is a generous musician, and with "Homeland", he treats us to many cultures, sounds and musical styles. A point of note, however, is that at the beating heart of the album is the kora, a West African harp-lute. Having been born into the griot tradition (a West African bard or storyteller) and trained by his grandfather and uncles from the age of seven, it is fitting that "Homeland" begins and ends with pieces in the griot style. It’s clear from this wonderful first chapter that Seckou is here to take us on a musical journey and it’s one I would urge you to join. Music this joyous and full of pathos is irresistible." (Klof magazine)
De Tunesische oud-speler vergezeld van twee Franse musici: François Couturier (piano) en Jean-Louis Matinier (accordeon). Het trio was te zien op North Sea 2005. De muziek is zó verstild dat hij eiste dat de zaal na concertaanvang niet betreden mocht worden - uniek voor North Sea. Dat was de muziek, die niet echt jazzy aandoet, ook voor North Sea. De Fransen brengen hun invloeden mee, maar overheersend blijft een Arabische sfeer in contemplatieve, ijle, bezwerende stukken.
"Immeasurable Light, de nieuwste cd van het wereldvermaarde pipa-fenomeen Wu Man, een vrouw die met bovenmenselijke precisie de snaren van haar peervormige luit weet te beroeren. De cd heeft inderdaad veel tekst en uitleg nodig, want de mierzoete melodieën, raggende snarenkastijdingen en soms bizarre klankkleurexperimenten lijken er lukraak naast elkaar te zijn geplaatst. Toch stammen de meeste van deze stukken uit de middeleeuwse Chinese dynastieën, toen muziek werd genoteerd door monniken en aristocraten. Dat de Chinese muziek van weleer vaak verrassend modern klinkt, is mede te danken aan de fantasierijke bijdrage van Wu Man en - hier en daar - het Kronos kwartet, die vrijelijk hun eigen invulling geven aan de verstilde en krijgshaftige melodieën." (Het Parool)
"Het nieuwe album van ud-speler Mehmet Polat, "Roots In Motion", zet de lijn door die hij met "Embodied Poetry" inzette. Met de maat- en tempowisselingen maakt de componist het zijn kwartet niet makkelijk, maar muzikaliteit blijft bij alles voorop staan. Een mooi voorbeeld hiervan is "My playground", waarin speelsheid het wint van de eveneens aanwezige indrukwekkende instrumentbeheersing. Polat haalt zijn muzikale informatie nog steeds uit diverse bronnen, met naast zijn Turkse roots ook de flamenco en de Indiase muziek. Het eerste horen we in de ritmiek van het titelstuk, en in het opzwepende "Aspiration" zit de raga "Puriya" verwerkt. In twee tracks nodigde Polat gasten uit. Violiste Vera van der Bie schittert in het ritmisch lastige materiaal van "Woodfire" en de Syrische cellist Qusai Naim weet de luisteraar diep te raken met zijn bijdrage aan "Repose". Het maakt van "Roots in Motion" wederom een krachtig statement van een ud-speler en componist met een enorme diepgang." (Jazzflits)
"Your Queen Is A Reptile klinkt als hun meest gevarieerde album tot nu toe. Niet alleen in composities maar ook in ritmes. Weinig jazzalbums gehoord die zoveel percussieve drive en swing hebben. Wat een ongelooflijke energie barst er uit de speakers! De gloriërende sax van Hutchings en die dan weer als dynamisch blaasinstrument en dan als bas voortpompende tuba van Cross blijven natuurlijk het geluid van de band bepalen, maar wat zijn die ritmes toch van een heerlijke onherroepelijkheid. (...) Your Queen is A Reptile is een uitermate enerverende plaat die tot een nieuw kroonjuweel van de Britse jazz gekroond mag worden. Een album ook waar terloops een nieuwe lichting Britse jazzmuzikanten wordt voorgesteld met saxofoniste Nubya Garcia en drummer Moses Boyd als voornaamste maar waar ook oudere held Pete Wareham (Acoustic Ladyland, Polar Bear) de eer krijgt die hij toekomt". (Written In Music).
"Na enkele soundtrack-albums, een eigen symfonie en een eerbetoon aan de Egyptische zangeres Oum Kalthoum, laat Maalouf zich op dit nieuwe album inspireren door de muziek van Latijns Amerika. Die muziek is een van de grote liefdes van de Frans-Libanese trompettist en hij maakt ons op S3NS (speek uit Sense) deelgenoot hiervan. Dat begint meteen goed in het openingsnummer Una Rosa Blanca (een witte roos), met een grote rol voor de jonge getalenteerde Cubaanse pianist Harold López-Nussa. Dat begint als zon typisch Maalouf-liedje, gaat dan over in de speech over hoop en vrede die Barack Obama in Havana hield in 2016, waarna het transformeert tot een prachtig Cubaans nummer, met veel blazers en percussie. Nog zon fantastisch Cubaans nummer is Gebrayel, met een glansrol voor Roberto Fonseca, een Cubaanse pianist die net als Maalouf niet vies is van het samensmelten van muzikale culturen." (Platomania)
Music from the South African Broadcasting Corporation Archives
"Het album "Uma música Angolana" is het resultaat van een langverwachte reünie met haar band. Het album bevat een liefdevolle verzameling ritmes, variërend van Angolese massemba tot Kaapverdische batuku, via de maracatu en afoxé uit Brazilië. De liedjes zijn zelfgeschreven en Aline Frazão onderzoekt de mogelijkheden van haar stem, haar woorden en haar zang. Aline: 'Van al mijn platen is dit degene met de meeste toewijding als muziekproducent, in een poging een Angolees geluid zonder grenzen te creëren. Mijn drijfveren waren het bevestigen van mijn passie voor ritmes van Afrikaanse oorsprong, en het herinterpreteren, deconstrueren en onbevreesd uitvinden van muziek. Het is een geluidsuniversum vol improvisaties en jazzinvloeden, meedansend op een beat vanuit het binnenste van je lichaam, vanuit gevoel. Want opnieuw verbinden is meer dan ooit nodig." (LantarenVenster)
"Verzameling van 17 gezangen, hymnen, folksongs en improvisaties gebaseerd op oude IJslandse, Noorse en Zweedse bronnen, naar onze huidige manier van waarnemen gebracht door zangeres en violiste Anna Maria Friman, de twee zangeressen Linn Andrea Fuglseth en Berit Opheim en trompettist-extraordinaire Arve Henriksen. Deze muziek is een duidelijk voorbeeld van migratie als onverbrekelijk bestanddeel van ons lokaal bestaan. Het is muziek uit een ver verleden, gekenmerkt door radicaal verschillende levensomstandigheden. Indrukwekkend vanaf het eerste moment van luisteren is de kracht, rust en concentratie die deze oorspronkelijk monofonische muziek uitstraalt. Anna Friman in haar liner notes: 'Het is voor ons moeilijk voor te stellen, dat tot heel laat in de middeleeuwen in de kerk of elders weinig geestelijke polyfonie te horen was. Vrijwel iedere muzikale ervaring was op monofonie gebaseerd.' De fraaie uitwerkingen maken dit een unieke auditieve reis." (Henning Bolte, Written In Music; 4,5 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
