"Shirley Horns ontmoeting met een strijkerssectie en een orkest gearrangeerd door Johnny Mandel kent een aantal prachtige momenten, hoewel het soms gewoon te zoet is. Horn nam eerst op met haar trio (met bassist Charles Ables en drummer Steve Williams) en legde de nadruk op langzame ballads. Mandel gebruikte de improvisaties en akkoorden van de pianist-zanger als basis voor zijn hitlijsten en trompettist Wynton Marsalis nam gastsolo's op in "A Time for Love" en "Quietly There". Fans van Shirley Horn zullen dol zijn op deze cd (met nummers als "Here's To Life", "How Am I To Know" en "If You Love Me"), maar er zijn geen echte verrassingen of contrasten."(AllMusic)
"And man, is this disc great! Not only is the music fantastic, but the sound is some of the best I've heard yet from digital. The imaging's not as precise as the Cheskys; it definitely wasn't a crossed-cardioid affair. The bass isn't as stygian as the Telarcs; Shirley don't shoot off no cannons. But the overall acoustic is very intimate, with fairly realistic depth and soundstaging. The reverb sounds real; if it's fake, it's the best fake I've ever heard. The cymbals, usually the worst-sounding instruments on digital after horns, are clean and present. The piano is the least realistically portrayed instrument here, stretching as it does across the entire soundstage, but it sounds so lovely it's only slightly distracting. Horns, especially Miles's, are extremely well-recorded, with great size and sense of acoustic." (Stereophile)
"Tyreek McDole is zonder twijfel dé nieuwe stem in jazz. Hij kent niet alleen de jazzgeschiedenis, maar kan ook overtuigend een brug slaan naar de toekomst. Dit debuut is een weergaloos visitekaartje, 2 jaar nadat hij de prestigieuze ‘Sarah Vaughan International Jazz Vocal Competition’ won. Maar al in 2018 maakte hij als 17-jarige grote indruk tijdens de ‘Essentially Ellington Competition’. Met zijn fluwelen bariton vol soul trekt McDole elk stuk moeiteloos naar zich toe. Al in de opener wordt duidelijk dat hij liever de classic jazz induikt dan zich te verliezen in hippe trends. Hij geeft standards een frisse draai, of het nu gaat om het spirituele "The Creator Has A Master Plan" (met een schitterende solo van Tomoki Sanders) of Monks ballad "Ugly Beauty". McDole’s band met o.a. Dylan Band (sax), Caelan Cardello (piano) en Justin Faulkner (drums), klinkt hecht en bruisend. Terwijl gastmuzikanten als Kenny Barron en Sullivan Fortner extra glans toevoegen. Een album om voluit te omarmen." (Jazzism)
Het steeds van samenstelling wisselende fusion-collectief Snarky Puppy rond bassist Michael League is vooral bekend van virtuoze instrumentale fusion en jazzrock. In 2013 zette men met een groep volvet klinkende soulzangeressen (waaronder Lalah Hathaway, de dochter van Donnie) dit programma in elkaar. Op North Sea Jazz 2014 werd een groot deel ervan gebracht, waarbij 3 zangeressen elkaar afwisselden in lead- en achtergrondpartijen. Lalah kwam voor de toegift ook nog opdraven: die was toch al met andere bands op North Sea Jazz. "De reputatie van het collectief uit New York is rijzende. De Maas, de één na grootste zaal op het festival, is bij het begin van het optreden al helemaal volgelopen. De zangeressen worden ieder 2 nummers in de spotlight gezet. De set swingt, schuurt en groovet aan alle kanten. Dit familie-diner smaakt naar meer." (Radio 6 over het North Sea Jazz-optreden) Al het materiaal op deze DVD/CD-set is, met 11 verschillende zangers, in een kleine week tijd geschreven, gerepeteerd en opgenomen.
"This is a rather incredible collection: ten CDs enclosed in a tight box that includes every one of the recordings Verve owns of Billie Holiday, not only the many studio recordings of 1952-57 (which feature Lady Day joined by such jazz all-stars as trumpeters Charlie Shavers and Harry "Sweets" Edison, altoist Benny Carter, and the tenors of Flip Phillips, Paul Quinichette and Ben Webster). Also included are prime performances at Jazz at the Philharmonic concerts in 1945-1947, an enjoyable European gig from 1954, her "comeback" Carnegie Hall concert of 1956, Holiday's rather sad final studio album from 1959, and even lengthy tapes from two informal rehearsals. It's a perfect purchase for the true Billie Holiday fanatic." (Scott Yanow, Allmusic; waardering: 5 uit 5 sterren!)
"This 3-CD, 73-track set presents, for the first time ever on a single edition, all existing sessions featuring the singing of Dinah Washington with bands conducted by Quincy Jones, who was also responsible for most of the arrangements on these dates. Ranging from 1955 to 1961, the sessions include the complete contents of the classic albums "For Those in Love" (Emarcy MG-36011), "I Wanna Be Loved" (Mercury SR-60729), and "The Swingin’ Miss “D”" (EmArcy MG-36104), along with various other tunes issued on singles. Contained here are her unforgettable renditions of “Mad About the Boy”, “Blue Gardenia” and “I’ll Close My Eyes” (the latter two were selected by Clint Eastwood for the soundtrack to his movie The Bridges of Madison County)." (Jazz Messengers)
Vijf van de voor RCA gemaakte albums zijn samen uitgegeven als 'Original Album Classics'. Deze box bevat echter alle 9 albums die Simone voor het label maakte tussen 1966 en 1974. De CD's 7zijn steeds verpakt in verkleinde uitvoeringen van de oorspronkelijke LP-hoezen. Al luisterend kom je dan voor een aangename verrassing te staan: de albums zijn niet alleen geremasterd, maar ook nog voorzien van bonustracks (outtakes, niet gebruikte concertopnamen, een enkele single-edit). De info daarover staat in het meegeleverde informatieve boekje. Simone laveert tussen jazz, blues, gospel, rhythm & blues en soul, soms in zelfgeschreven songs, soms in een door een bandlid aangeleverd lied (het indringende "Why? (The King Of Love Is Dead)", n.a.v. de dood van Martin Luther King), veelal in prachtige adaptaties van bestaand materiaal ('cover' is een woord dat in dit geval de lading niet denkt). We horen schitterende versies van materiaal van o.a. Bob Dylan, Randy Newman, Leonard Cohen en The Beatles.
De subtiele liedkunst van de Noorse zangerees Silje Nergaard weifelt ietwat tussen vocale jazz en iets dat je 'progressieve pop' zou kunnen noemen. Omdat ze op dit album veelvuldig samenwerkt met jazzmuzikanten, rolt de bal hier wat meer richting jazz. Daarbij dient aangetekend dat de muziek niet zozeer swingend is en dat haar zanglijnen niet veel ruimte voor improvisatie geven. Hoewel: er is één nummer met een heuse scat. De al aangehaalde gastmusici (waaronder trompettist Nils Petter Molvaer) spelen werkelijk prachtige partijen en enkele gitaristen zorgen voor bijzonder sterke soli. Zo is John Scofield op "Gods Mistakes" te horen, maar de schitterendste prestatie komt van Nils Enar Vinjor met zijn solo in de The Killers-cover "Human". Maar laten we niet vergeten dat de belangrijkste attractie van dit album Silje's gloedvolle zang is, in beklijvende songs die op "Human" na allemaal (mede) van haar hand zijn.
"Dinah Washington's "Sings Bessie Smith" and "Sings Fats Waller" are highly regarded albums that showcase her interpretations of classic blues and jazz standards. "Sings Bessie Smith" features her powerful vocals and unique phrasing, bringing a modern twist to Smith's repertoire while retaining the drama of the originals. "Sings Fats Waller" highlights Washington's ability to handle Waller's playful and romantic tunes with equal skill, often featuring her husband at the time, Eddie Chamblee, on saxophone. Both albums are considered highlights of her career and essential additions to any jazz collection." (Jazzwise)
Negen LP's uit de periode 1961-1962 op vier CD's. Het zijn de eerste jaren van het bestaan van Sinatra's eigen label Reprise, waarop "Ring A Ding-Ding!" het eerste album was. Het opent dan ook deze collectie. Net als in de Capitol-jaren wisselen romantische ballad-albums met orkesten wisselen en meer up-tempo swingende albums met bigbands elkaar af, waaronder de eerste van enkele samenwerkingen met Count Basie en zijn bigband.
Dit door George Duke geproduceerde album valt het best te omschrijven als ‘jazz in een popjasje’ en vice versa. Het repertoire omvat onder meer klassieke jazz standards als "When You Know" en "Windmills Of My Mind", maar ook Dianne's interpretaties van "Just My Imagination" van The Temptations en "Loving You" van Minnie Ripperton. In dat laatste nummer, dat hier een zwoel zacht wiegend bossa nova tintje heeft gekregen, is 't natuurlijk de grote vraag of Dianne die hele hoge falsetnoten haalt die Riperton zingt. Ze bouwt de spanning mooi op naar de allerlaatste maten van het lied...
Album dat geldt als een mijlpaal en ijkpunt binnen het vocale jazzgenre. De altijd al avontuurlijke zangeres laat je alle hoeken van de zaal zien, ondertussen optimaal communicerend met haar superbe band. De opener, het 25 minuten lange "Sounds (Movin' On)" laat je ademloos achter. Al improviserend, scattend of wat dan ook lijkt haar stem van elastiek en gaat ze altijd weer een andere kant op dan je verwacht. Fabuleus!
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
