4CD-compilatie, in het kader van de 90ste verjaardag van de chansonnier, op 22 mei 2014. De 90 chansons beslaan een periode van liefst 60 jaar, van 1948 tot 2007.
We kennen Bart van Loo als die uiterst bevlogen en zeer enthousiasmerend vertellende chanson-liefhebber die regelmatig aanschuift bij Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door. Hij schreef een boek over het Franse chanson en daaruit volgde deze dubbel-CD met Van Loo's favoriete Franse chansons. Ook in het boekje bij dit digipack zit al een warm pleidooi voor het Franse lied, een liefde die voor Van Loo begon met "Je l'Aime À Mourir" van Francis Cabrel. Dat chanson ontbreekt gek genoeg dan weer op deze bloemlezing. Hij gaat echt flink terug in de tijd met Mistinguett, Charles Trenet en Juliette Gréco, om via Jacques Brel, Jacques Dutronic, Françoise Hardy uit te komen bij recent werk van Dominique A en Sammy Decoster. Natuurlijk kon ook het bekende hijgduet "Je T'Aime... Mon Non Plus" van Serge Gainsbourg niet ontbreken. Wat niet iedereen weet is, dat hij het eerst met Brigitte Bardot opnam. Die versie vindt u hier. Bij ieder chanson schreef Van Loo in het boekje een korte toelichting.
We kennen Bart van Loo als die uiterst bevlogen en zeer enthousiasmerend vertellende chanson-liefhebber die regelmatig aanschuift bij Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door. Hij schreef een boek over het Franse chanson en daaruit volgt een trilogie verzamel-albums met Van Loo's favoriete Franse chansons. Dit is deel twee, een tripel-CD. Ook in het boekje schrijft Van Loo een warm pleidooi voor het Franse lied. De drie CD's hebben ieder een thema: reizen, eten en vrijen. Zelf voegt hij daar in het begeleidend schrijven nog respectievelijk kijken, lezen en dromen aan toe. De CD's bieden een aangename mengeling van bekend en minder bekend werk. De voor de hand liggende chansons als "La Mer" (Charles Trenet, op de CD 'reizen'), "Les Sucettes" (France Gall, op de CD 'eten' - al zou het gezien de mogelijk dubbelzinnige bedoelingen van tekstschrijver Gainsbourg ook op 'vrijen' gepast hebben) en "Je T'aime... Moi Non Plus" (Gainsbourg en Birkin, op de CD 'vrijen') ontbreken dus niet.
3 LP's, uit 1966/70/71, op 2 CD's. 'Ramses II' is z'n 1ste studioalbum na z'n baanbrekende 'Chantant'-programma, waarmee we zijn persoonlijke chansonstijl leerden kennen: soms ingetogen en pijnlijk gevoelig, vaak ook theatraal en uitbundig.
"De vechtersmentaliteit van een straatzanger die tot het uiterste gaat. De zanger haalt nog steeds het maximale uit het leven, en ondanks dat hij zich ervan bewust is dat Vivre misschien wel zijn laatste plaat is, werkt hij ondertussen alweer aan nieuw materiaal. De angst voor het levensbedreigende COVID-19 virus en een dodelijke afloop van zijn ziekte schuift hij nog eventjes voor zich uit. De kale aanpak is vergelijkbaar met de Johnny Cash American Recordings albums, alleen heeft Arno genoeg aan zijn eigen composities, en ontbreken gelukkig de covers waardoor het veel persoonlijker is. Vivre is een prachtig ingetogen monument van de chansonnier Arno, die zich gerust naast de grootheden die in het verleden al het Franstalige levenslied bezingen kan plaatsen. De emotie, de drank, de liefde, de pijn en het leven; alles komt hier samen. Is het voorheen nog een gevecht met het leven, nu is het een gevecht om te leven. Arno in topvorm!" (Written In Music)
110 Chansons, waaronder vooral veel opnamen uit de jaren '40 en '50. Met o.a. "Mon Légionnaire, "La Vie En Rose", "Padam... Padam", alsmede enkele Engelstalige versies. Beslaat dus niet haar gehele carrière. Zo is "Non, Je Ne Regrette Rien" hier niet te vinden bijvoorbeeld.
Chronologisch overzicht van 65 jaar Franstalige hits, van 1946 t/m 2011. Van Charles Trenet en Henri Salvador tot Berry Ben L'oncle Soul. Tussen de hits staan ook curieuze nummers, zoals de Franstalige versie van "Sammy" van Ramses Shaffy. Of de hit "Oh Lady Mary" van David Alexandre Winter, achter welke naam de Nederlandse ex-Veronica-DJ Leon Kleerekoper schuil gaat.
Francofiel Bart Van Loo (regelmatig te gast bij DWDD) stelde zijn 3de CD samen op basis van zijn gelijknamige boek en het werd weer een prachtige combinatie van bekende klassiekers en nieuw te ontdekken parels van het Franse chanson. Deze zijn in drie groepen grofweg chronologisch verdeeld over de drie CD's. CD1 is gewijd aan het klassieke Franse chanson uit de jaren '50 en '60. CD2 aan de jaren '70, toen artiesten als Michel Fugain en Gérard Lenorman internationale successen vierden. De derde schijf is gewijd aan recent werk van o.a. Carla Bruni, Alain Bashung en Benjamin Biolay. Verder vinden we op deze set o.a. Alain Souchon, Arno, Arthur H & Feist, Axel Bauer, Barbara, Beau Dommage, Boris Vian, Bourvil, Colette Magny, Edith Piaf, France Gall, Françoise Hardy, Georges Moustaki, Gilbert Becaud, Jacques Brel, Jacques Dutronc, Jane Birkin, Johnny Hallyday, Julien Clerc, Juliette Gréco, Michel Delpech, Michel Fugain, Michel Sardou, Patrick Bruel en Serge Gainsbourg.
Jacques Brel heeft z'n hele podiumcarrière lang een bijzondere relatie gehad met Knokke en in het bijzonder met het beroemde Casino aldaar. De eigenaar heeft vele grote sterren naar het Casino gehaald, maar Brel had een bijzonder plekje in z'n hart. Deze opnamen uit juli 1963 komen uit diens privé-archief. Dat betekent niet dat het amateuropnamen zijn; zo te zien was hier een hele crew met meerdere camera's voor ingehuurd. Brel zingt 11 chansons, waaronder "Bruxelles", "Le Plat Pays" en "Le Moribond". En "Mathilde" beleefde die avond zijn première! Ook deze avond ging er een enorme gedrevenheid van z'n voordracht uit. Die overdonderende dictie! Die glimmende ogen erbij! Niet gek dat hij al na een paar chansons glimt van de transpiratie. Bonus wordt gevormd door een interview ('Brel Parle'), dat acht jaar later werd opgenomen.
Door muziekjournalist Van de Reijt (bekend van de fraaie boxjes "Top 100 Nederlandstalige Singles" en "Top 100 Nederlandstalige Covers") geselecteerde mooiste chansons en Franstalige pop, 'van Brel tot Bruel en van Piaf tot Poppys'. Hij schetst de geschiedenis van het Franse chanson: op CD1 de jaren '20 t/m '50, op CD2 de jaren '60 en op CD3 vooral de jaren '70, met uitschieters totaan 2004.
Met o.a. de in het Nederlands gezongen chansons "Mijn Vlakke Land" en "Marieke", naast z'n bekendste Franstalige chansons die over Vlaanderen, Vlaamse mensen en gewoonten danwel Amsterdam handelen.
Chansons van o.a. Jacques Brel, George Brassens en Michel Legrand worden gebracht in een unieke combinatie van zangeres Charlotte Hasens en het Tobalita Strijkkwartet onder de projectnaam Café Des Chansons. Zie ook het interview.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
