Interessante verzamelaar uit n.a.v. Burns' TV-serie over jazz verschenen reeks, waarbij geput is uit diverse archieven. We volgen een vd eerste jazz-soloisten van virtuoos trompetwerk uit de jaren '20 tot z'n vocale 'pop'-werk uit de sixties.
Soundtrack bij de op 4DVD-set verschenen serie Jazz: Een film van Ken Burns - De Geschiedenis Van Jazz. "In conjunction with documentary filmmaker Ken Burns' ten-part TV series, Columbia/Legacy and Verve teamed up to issue a special series of reissues covering much of the history of 20th century jazz. The central release of this program is this 5CD box set, its 94 selections covering the history of 20th century jazz, from 1917 to the mid-'90s. Chronologically, the set is very skewed toward the first 50 years; there is only just under a CD's worth of music dating from after the mid-'60s. What's here is a very good range of classic jazz from throughout the decades, touching upon performances, many acknowledged classics, from many of the music's giants: Louis Armstrong, Duke Ellington, Benny Goodman, Billie Holiday, Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Thelonious Monk, John Coltrane, Miles Davis, Ornette Coleman, and up to Wynton Marsalis and Cassandra Wilson." (Richie Unterburger, Allmusic; 4,5 uit 5 sterren)
Een rijk met fraaie foto's geïllustreerd gebonden boekwerk van 156 pagina's op LP-formaat, met daarin 6 CD's, die ieder een aspect van de jazz-historie belichten. - The history of jazz, which began at the start of the 20th century, is the story of artists who developed their music especially in big cities like New Orleans, Chicago or New York. The roads of jazz are marked by great names and they present different styles; they do not end in America but reach every continent. Six CDs present the music of different jazz styles, from classic New Orleans jazz, swing and bebop up to cool and West Coast jazz. The recordings of creative innovators or of jazz musicians who were typical at a certain time demonstrate the development of the music. (bron: Edel)
"Het oogt als een wat eigenaardige combinatie, jazztrompettist Wynton Marsalis en bluesrocker Eric Clapton. En strikt genomen draait het op dit livealbum eigenlijk ook vooral om Marsalis. "Play The Blues" kan eigenlijk net zo goed doorgaan voor een jazzalbum. Veel nummers zijn van oorsprong bluesliedjes, maar ruwweg de helft wordt hier in zeer traditionele jazzjasjes gestoken. Zo is opener "Ice Cream" een dixielandnummer, dat origineel werd uitgevoerd door Fred Warings Pennsylvanians in 1927. Deze en vele andere standards hier kennen een reis van obscuur origineel naar klassieker. De Derek and The Dominos-hit "Layla" is een van de meer bluesy nummers, met ook een prominente rol voor Clapton. Tussen de arrangementen van Wynton Marsalis is er weinig plek voor de gitaar van Clapton. Claptons elektrische bluesgeluid levert meer dan eens een vreemd contrast op met Marsalis' oude jazz, maar in de overwegend lang uitgesponnen nummers is er ruimte voor allebei. En voor Taj Mahal." (Pierre Oitmann, Nu.nl)
"Afgezien van zijn faam als striptekenaar ('Fritz The Cat'), en illustrator, geniet Crumb ook een reputatie als verzamelaar van 78-toerenplaten. Zijn interesse gaat vooral uit naar blues-, country- en jazzartiesten uit de jaren '20. Voor de platenfirma Yazoo, een label dat zich toelegt op heruitgaves van deze muziek, bedacht Crum in de jaren '80 wat leuks: hij stelde voor aan elke Yazoo-uitgave een muzikantenportret op speelkaartformaat toe te voegen. Deze tekeningen zijn nu vier keer zo groot gereproduceerd, gebundeld en van handige biografische gegevens voorzien. Bovendien heeft Crumb 21 opnamen van de door hem geportretteerde muzikanten geselecteerd, die op CD aan dit verrukkelijke boek zijn toegevoegd. Muzikanten als Chralie Poole, Uncle Dave Macon And His Fruit-Jar Drinkers en Dock Boggs blijken in de jaren '20 en '30 onweerstaanbare popmuziek gemaakt te hebben, in een tijd dat dat woord nog niet bestond. Crumb ontdoet ze van hun zwart/wit-imago en geeft ze letterlijk kleur." (Gijsbert Kamer, Volkskrant)
Bevat materiaal dat eerder op twee losse Varagram-LP's was verzameld. Het is bij elkaar een interessante reis door de hele historie van een van 's lands bekendste jazz-amusementsorkesten van de 20ste eeuw, gesticht door de legendarische Theo Uden Marsman. Met onder de vocale solisten o.a. Marcel Thielemans, Annie de Reuver, Wim Pollink. In het orkest zelf vinden we namen terug als de gebroers Jerry en Ack van Rooijen.
Compilatie met muziek uit Woody Allen-films. Hij gebruikt geen originele muziek, maar heeft een grote voorkeur voor nostaligsch aanvoelende oudere jazz: van vocale jazz van Billy Holiday tot bigbandmuziek van Duke Ellington tot gipsy-gitaarmuziek van Django Reinhardt tot pianojazz van Erroll Garner. Heel af en toe horen we uitstapjes naar stijlen buiten de jazz, als de film daar om vraagt. Zo is de tenor Enrico Caruso te horen in Match Point en is er Spaanse muziek gebruikt voor Vicky Cristina Barcelona.
"This British band was formed in Nov. 1969 by Johnny Arthy, a lover of 1920's jazz who sought to lead a dance-oriented jazz-influenced big band specializing in music from the 1923-37 period. The band gained its name because Arthy liked the obscure song "Pasadena." Soon he came across 1500 original arrangements from the 1920's practically given away by an elderly lady whose father had been musical director of a dance band in the twenties. The P.R.O. started out playing once a week but, after the success of their first album in 1974, they turned professional and began working much more often. A European tour in 1975 added to the group's momentum and since then they have worked constantly and recorded fairly regularly. No famous soloists are among their alumni since the Pasadena Roof Orchestra is very much a dance band, but the group has long featured colorful ensembles, period vocals and brief individual spots, very much in the early pre-swing style which they treat with great respect." (Scott Yanow, Allmusic)
"Dope and Glory is a collection of '30s and '40s vocal jazz music with marijuana as the single defining theme. Dope and Glory is an amazing insider look at a subculture of disobedience that was paired with jazz, one of the defining outsider artistic movements of the 20th century. New Orleans, the original reefer city, is represented here through Louis Armstrong among others, and Chicago and the jive culture center of Harlem are conjured and referenced by the likes of the archetypal "reefer man," Milton "Mezz" Mezzrow. Marijuana is mentioned in every song, whether as "reefer," "jive," "weed," "viper," "golden leaf," or "Texas tea." But the jazz music on Dope and Glory stands on its own as sublime, uplifting, and influential regardless of the theme. In the end, Dope and Glory is an ethnomusicological curiosity, a political album, and a simply great set of jazz. The artists score points for the revolutionary potential of music, but at the same time, they're just laying down some smoking tunes." (Allmusic)
10CD-set van Britse makelij, met hits uit de jaren 1940-45, maar dan wel geënt op wat in Groot Brittannië populair was in die jaren. We vinden hier een mengeling van Amerikaanse en Britse artiesten - amusement, crooners en jazz. De set opent en besluit met twee overbekende nummers van Vera Lynn. Verder komen onder veel mee Glenn Miller, The Andrews Sisters, George Formby, The Ink Spots, The Merry Macs en Jimmy Dorsey meerdere keren voorbij.
Deze box bevat geen Nederlandse liedjes uit de oorlogsjaren, maar vrijwel uitsluitend Amerikaanse en Engelse uit grofweg de jaren 1940-45, van o.a. The Andrew Sisters, Bing Crosby, Billie Holiday, Nat King Cole, Vera Lynn en anderen.
"De meest legendarische beoefenaars van 't barbershop-zingen: 1 zanger zingt tuba-achtige 'pom-pom'-partijen, de andere zingen geraffineerd getimede meerstemmige partijen: verslavende goed-humeur-muziek van voor WOII." (JdV, JN)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
